~
Virtuele kussen op mijn venster,
mijn vingertoppen strelen
lettertoetsen als waren ze
de vleugels van je neus.

Ik volg de lijnen naar je mond,
je neemt me mee naar Tutukaka,
de oude Tuatara weerspiegelt
het verlangen in een derde oog.

Door aarde, vuur en aarde
kneden mijn tenen je zolen,
op de grens van vier seizoenen
reis ik ondersteboven met je mee.

Delft, 14 februari 2005
许

Edvard Grieg - Peer Gynt - Morning Mood

~
Guillaume van der Graft aka Willem Barnard
* 15 augustus 1920 in Rotterdam
† 21 november 2010 in Utrecht

Uit: Praten tegen langzaam water, 2007
Uitgeverij: De Prom

Het gebaar

De laatste ochtend. Ik wist nog
van niets en jij kon het
niet zeggen, je wenkte.

Ik vatte je niet, je hand niet,
je wens niet. O kon het over!
Maar nee, dan sterf je opnieuw.

Keer liever weer in een zinswenk,
hier op dit naieve papier,
vergevend, niet langer vergeefs.

~*~

~
Snist um blamen blui,
naag limen uiver lanken
rank snovel inke fjanken,
larst leiben binken snui.

Griest elmer ekke snoe
mjengt lieke naote pleiven,
soest roenkig ilde neiven
milst menker oete groe.

Wikst jever eksenaren,
wjelst jolte avenaai
liet blokte ottevaren,
glent mare onkegaai.

Mils flume erge linte
blier looie snuiver sna,
spreet salvi este kinte
mient hilge imme jha.

许

Erik Satie - Gymnopédie No.1

~
Welke wijze zei:

‘Niemand is goed genoeg om de
ander ter dood te veroordelen
en niemand is slecht genoeg om
ter dood veroordeeld te worden?’

Ze hoorden het niet,
het bleef bij een overwegen
om de plaats delict te verlaten
en de wereld keek mee,

zweeg bij het zien van het touw
om de hals van de door nazaten
van massamoordenaars in het
zadel geholpen zieke man.

Kudde op hol draaft langs ontzielde
mensenkinderen van de rekening.
Eens komt de dag dat zoekenden
vrede vinden in het hart dat klopt

voor meer van het goede,
meer van het zachtmoedige,
meer liefde en respect voor leven
in dit wonderschoon heelal.

Delft, 4 januari 2007
许

De terechtstelling, Carel Willink, 1933

~
Ach, hoor de woorden met een ach,
eendracht wacht zacht op dag van gewag,
ligt stil gevouwen op een rieten mat.

Bij het vallen van de veertigste nacht
snijden messen rijstkegels doormidden,
selamatan, de borden zijn gevuld.

Delft, 9 februari 2007
许
Pitou - adaption of Clair De Lune (by Debussy)

~

Een pet bedekt het Maghrebijnse hoofd
en aan zijn zij staat Hassan,
wij staren doof naar eigen hand
en drijven af naar zuid.

Kinderen gekooid in kelders
waar niet te schuilen viel,
een zoon graaft putten in de tuin en
uit een abc golft groen bedorven bloed.

Geef mij je oor, je mond, je lach,
opdat ik verder reizen mag
langs het rode kruis naar oost,
om Wenen te bewenen.

Een Bombardier van Boedapest
laat propellerbladen draaien
boven tempels van verraad,
bladgoud geklemd in steen.

En Kazanskaya is weer thuis,
of voert men haar weldra weer mee
langs een slagveld met gewonden?
De berg der talen kreunt.

Een werkeloze weduwe wijst naar de rug
waarop de kop van een verdachte,
haar tinteldoos draagt zwaar het hoofd,
waar wodka het gekrijs niet zwijgend krijgt.

Hoofd bedekt met pet en Hassan is verdwenen,
verdwaasd staart hij naar euro's op zijn toog
en noemt het zacht, hij kent de oorlog
die ons zo tergend langzaam wurgt.

Er landt een rupsje op mijn arm,
het kruipt met hoge bochelrug
alsof het zegt n n n n
en er is licht.

Delft, 30 augustus 2004
许

~

Hoe je ontroert
in zijn zonder weten,
sterren rondom mij,
nog is de dag,

licht uit het Oosten,
hier voor ons ogen,
wordt bleek in de kalmte,
dra valt de nacht.

Hunmin Jeong-eum,
de briefing komt nog,
want wie gedenk je en
wat op welke dag?

Delft, 16 juli 2006
许

정선 아리랑 - 김영임

~

Was ik de grond,
het sprak vanzelf dat ik je droeg,
dan werd ik zand in kinderhanden
en zou me weren tegen kerend tij,
opdat in zon gebouwd kasteel
eeuwig blijft staan.

Was ik de lucht
en mocht ik levensadem zijn,
dan zou ik dansen in je hart,
vrede schenken aan je schone ziel
en bij het weggeblazen worden
weten, ik keer weer.

Delft, april 2006
许

~

Vrouwe Ishikawa
* ca 675 ~ Japan
† onbekend

was ik maar geweest
deze dauw uit de bergen
die u doorweekte

toen ge daar stond te wachten
op mij, in druipende dauw.

~*~

~

Wind jaagt door de nacht,
draagt me naar zuid,
waar de moederstad wacht
tussen Tafelberg en baai.

In die uur van sware stryd,
is die moed my in skoene gesink
om verdrukte hart te red en te verlos,
om wat kreupel is bymekaar te maak.

Die welvaart het my afgestomp,
Liefde laat nie met sy spot nie,
ek heb die pad vir die koms oopgehou,
so moeilik om nie te kla en te kerm.

De woorden staan, kijken me aan,
vormen goudgeel savannegras,
een strandhert springt voorbij
als ik land in Sipaliwini.

Mi wani singi piauw piauw,
sakasaka go mek mi law,
waka nanga mi, mi lobi,
makandra wi mu opo ay.

Taki tumusi, yere mi krey,
mi e siki in disi dungr’oso,
so weri fu ala den abani tori,
opo oso fu tru, ay, teygo.

Delft, 10 januari 2007
许

 ~

Tedere handen strelen
dansende glanzende lokken,
lachende monden schateren:
'Kind wat ben je mooi.'

Zoals je handen vouwt
om het ongelovig hoofd,
in ogen dieper deelt
dan ooit een ander kon,

je kent mijn ziel,
verzacht het grauw
van barstig eelt
met hemelse muziek,

zo lieflijk breekbaar
wiegt de melkweg mee,
warmt de zon de zee
in sterrenregendans,

ik vind je lief,
zo lief.

Delft, 4 januari 2006
许

Trisha Yearwood ~ Make You Feel My Love

~

Trage tongen lispelen, ogen
staren in een gestorven oor,
Sagarmatha, ze kwamen,
ze zagen en lieten de dood.

De wimpers bevroren
in een gemarmerde frons,
Mount Everest, ze stegen,
ze daalden en lieten het leven.

O Qomolangma je koestert
de resten van mijn liefste lief.
Ik plant mijn vlag halfstok
en bijt in je kristallen.

许

Erik Bender 1941-1992

Kitaro- Silk Road

~

Voor Lucia de Berk

Je stam verbrijzeld
toen de tweeling brandde,
hoe je takken bloedden
acht lentes lang.

Dokters steken
werden zusters daden,
bedacht, verdacht,
als dwaas in het gevang.

Het sterfbed van je opa
door blaffend blauw bezoedeld,
je dagboek uitgeplozen,
een wolffsbeet in de kou.

Gehurkt zit je aan zee.
wijst lachend naar een kwal,
ik hoor de golven zingen:
'hoogmoed komt voor de val'.

Je eerste vrije lente,
na negen lange winters
van staren en luchten,
van klaren en zuchten,

o Lucy, de dwaling,
de zieke herhaling
van draaien en duwen,
de waarheid ontrouw,

wens je dansende dagen
op handen gedragen
als lichtend voorbeeld
van oersterke vrouw.

许

Lucia de Berk in Westweek

~

Yn komme en gean
mei de reach nei de takomst,
duldich yn wêzen,

draait iensum bern om har as
yn brekber lânskip fan glês.

Astrant ferlangje,
de kop hinget yn wolken
op ferrotte foet,

it krûpet oer de strjitten,
thûs is dêr wêr leafde is.

~*~

In komen en gaan
met de rug naar de toekomst,
gelaten in zijn,

keert eenzaam kind om haar as
in breekbaar glazen landschap.

Verwaand verlangen,
het hoofd hangt in de wolken
op bedorven voet,

het kruipt over de straten,
thuis is daar waar liefde is.

Delft, 27 augustus 2006
许

~

Tsila Sjira
* juni 1964

Dons

je jongleert met thermiekbellen
rijdt paardje op de wind
de teugels vrij

je reikt naar iets onzichtbaars
en als je slapen gaat
dalen er ganzen op je neer

ik plak je vol veren
zodat je vliegen kan
vraag je naar
de witte raaf
die cirkelt om jou heen

één antwoord maar
de bel gaat
je moet naar binnen

© tsila

Saved by the bell

~

Eduard Jozef Antonie Marie Hoornik
* 9 maart 1910 te 's Gravenhage
† 1 maart 1970 in Amsterdam

Uit: Verzamelde Gedichten.

DE ZWAAN

Langzaam glijd ik tussen andre zwanen
altijd om hetzelfde eiland heen,
maar meest zit ik boven halfvergane
planten, in het oeverriet, alleen.

Wrede dingen teisteren het eiland:
broedermoord en twist en handgemeen;
soms duikt het gerucht op van een heiland,
maar de wolven huilen als voorheen.

Achter de gevangenenverblijven
breek ik, als de maan schijnt, uit het riet,
en ik laat mij naar een plek toedrijven,
waar men niets meer van de wereld ziet,

en dan lees ik wat de sterren schrijven,
en dan schrijf ik wat mijn ziel gebiedt.

~*~

~

Weer schuift een schaduw
voor de warme zon,
'Hier die bloemen.',
ogen schieten brandend steen.

Moeder duidt de blauwe uniformen
als beelden uit een kinderdroom,
zie hoe zij het koele water gieten
over vaders hoofd vol stoom,

die jaren later zachte druk
van Afrikaanse kussen brak,
mijn haren greep en eiste
dat ik nooit

nooit meer genoegen nemen zou
met ontrouw en met ongepast,
zijn wonen met drie hoeren
in zulk een schril contrast.

Delft, 8 april 2006
许

~

De roomse dwaling,
men predikt tien geboden
en leeft ze niet na.










Detail plaquette in Brugge

~

... ik was vijftien ...

Mijn geest is vandaag door nevels overtrokken,
donker keek ik de wereld in,
mijn leven leek te liggen in talloze brokken,
maar nu begrijp ik, dit is mijn begin.

Ieder mens heeft zijn eigen gedachten,
verzonken in deze, sluit ik mij op,
de tijd is zo lang om op het geluk te wachten,
dan komt het opeens, het ei ontdaan van de dop.

Dan helpt geen filosoferen of praten,
dan is ieder mens in zijn eigen thuis,
gevuld worden de leeggebleven gapende gaten.
het hart bij de liefde en het geloof bij het kruis.

Soms wordt zo’n gelukkige tijd onderbroken,
menig mens vindt op aarde geen ander terug,
maar 't moment dat je 't bloed in je aders voelt koken,
is het geluk in elk leven en voor eeuwig een brug.

De brug die de brede rivier doet overkomen,
de brug die elk mens in zijn leven verlangt,
nu is die tijd alleen in onze dromen,
straks is het werkelijk die het onechte vervangt.

目 1967

~
Cor J.J. van Schaik

* 26 juli 1922 in IJsselstein
† 1 juli 2012 in Hoogerheide

De stormen huilen

rondom apotheose

van het verlangen.

De muren worden geslecht,

zal ik je nu ontmoeten?

Soms hoor ik lachen

als in een ver verleden,

of is het toekomst?

Nu zal het echt gebeuren,

de stormen gaan weer liggen.

~*~

~

Even

Noem mij je naam,
ik zal je noemen, zoals
je nog niet bent gekend.

Het liefst wil ik met jou
spiegelen in het veld en
vragen aan het blauwtje

om even, heel even, een
ogenblik te komen rusten
in de palm van ons hand.

 许

Boomblauwtje ~ Celastrina argiolus

~

Het vallen
neemt een aanvang,
de grote trap is hoog,

steen harder dan gedacht,
het regent sterren,
de zon beeft,

in de maalstroom
vind ik mezelf beneden,
vaderziel alleen.

许

Scala Sancta ~ Roma

~

Marguerite Ann Johnson aka Maya Angelou
* 4 April 1928 in St. Louis, Missouri.

Zij las op de inauguratie van Bill Clinton
haar gedicht: 'On the Pulse of Morning'.

Phenomenal Woman

Pretty women wonder where my secret lies.
I'm not cute or built to suit a fashion model's size
But when I start to tell them,
They think I'm telling lies.
I say,
It's in the reach of my arms
The span of my hips,
The stride of my step,
The curl of my lips.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

I walk into a room
Just as cool as you please,
And to a man,
The fellows stand or
Fall down on their knees.
Then they swarm around me,
A hive of honey bees.
I say,
It's the fire in my eyes,
And the flash of my teeth,
The swing in my waist,
And the joy in my feet.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

Men themselves have wondered
What they see in me.
They try so much
But they can't touch
My inner mystery.
When I try to show them
They say they still can't see.
I say,
It's in the arch of my back,
The sun of my smile,
The ride of my breasts,
The grace of my style.
I'm a woman

Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

Now you understand
Just why my head's not bowed.
I don't shout or jump about
Or have to talk real loud.
When you see me passing
It ought to make you proud.
I say,
It's in the click of my heels,
The bend of my hair,
the palm of my hand,
The need of my care,
'Cause I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

~*~

~

Al is de leugen

Klokkenluiders rukken
blinddoek weg voor ogen
van vrouwe Justitia.

Kijk dan roept ze, kijk
en zie, hier in dit lage land
schenden ze kinderrechten.

Hoor jij rechters?
Hoor jij procureurs?
Hoor jij ministers of
staatssecretarissen?

Zeg me, waarom zwijgen zij?
Spreek Vrouwe, spreek
recht en geef hen adem.

Delft, 3 februari 2004
许

~

Moeder van noord, vader
van zuid, o, demarcatiepijn.

Harten aan gruzels, de hoop
haast verloren, dictaat maakt klein,

op oertonen valt zaad in aarde,
mag het onverwachte zijn.

Rotterdam, 27 oktober 2010
许

Airkraft & Henk Weltevreden in Pyong Yang

~

Kwetsbaar roodrugje,
je larven maken ruzie
in modderbodembed.

Delft, 4 februari 2010

许

~

Vandaag was wisselvallig,
tussen buien door
klonken kinderstemmen
vrolijk in de vroege herfst,

ik vond tussen stof van jaren
uiteinden van Gordiaanse knoop,
nog zing ik niet, doch stamel
kakelklanken rond je naam.

Je taal dicteert me dichter,
telkens dichter naar de kern,
ik stap uit en kies station.

Op mijn galerij vind ik een meisje
met zachte zwarte haardos
en roze strandbal in de zon,

naast haar een kleine jongen,
'Pas op, het regent.' grapt hij blij
zijn open paraplu is droog,

Meisje kijkt met kinderspiegels,
zegt verlegen: 'Wat bent u mooi.'
'U ruikt lekker.' lacht de kleine man,

mijn blozend hart dartelt in dans,
zalig zijn die zachte zinnen,
ik voel je lachen in mij.

Delft, 4 oktober 2006
许

~

Duet met Cor van Schaik **

*
Duister wordt verlicht,
licht tijdelijk verduisterd,
beide in Liefde.

**
Darkness and lightness,
I bring together in love
and even in grief.

*
Zie kleine dichters
oefenen met taal en woord
op maagdelijk wit.

**
Zie, grote dichters
spelen met eigen leven
en dat van ander.

*
Voor mij dus hemels
dat ik me steeds weer thuis weet
bij allerkleinsten.

**
Voor mij dus eenzaam,
dat ik mij nergens thuis voel,
bij groot, noch bij klein.

*
De allerkleinste
in tram naar zee, bijna twee,
draagt sokjes met ogen,

ik kijk vertederd
in haar verbaasde oogjes,
bij kinderen ben ik thuis,

de alleroudsten
zijn me dierbaar om mildheid,
tempoe doeloe oe,

verklaar je nader,
spelen met levens doet pijn,
help verstrikking ontknopen.

**
Alleen mijn warmte
brengt mij bij klein en groot,
dan voel ik me thuis.

Liefde speelt met vuur,
dat verwarmt en zuivert,
mij en de ander.

Kleinen en groten
voelen zich aangesproken
door die echt liefheeft.

Liefde is meer dan
een tomeloze passie,
maar wel grenzenloos.

Al wat ik doe,
heeft invloed op de ander,
of ik wil of niet.

Een glimlach van jou,
blijft eeuwig in mij gloeien,
elke liefde straalt.

DT, 9 september 2006

许

Rachmaninoff Cello Sonata - Yo-Yo Ma

~

Poppenkast kapot,
roestig vliegen de wielen
van het stoommachien.

Zeventien lettergrepen,
deed ik iets fout misschien?

许

Ryuichi Sakamoto

~

Hermann Hesse
* 02 juli 1877 in Calw ~ Duitsland
† 09 augustus 1962 Montagnola ~ Zwitserland

Hij ontving in 1946 de Nobelprijs voor de Literatuur

Zunachten

Laufeuchte Winde schweifen
Nachtvögel hört man überm Ried
Mit schweren Flügeln streifen
Und fern im Dorf ein Fischerlied.

Aus niegewesenen Zeiten
Sind trübe Sagen angestimmt
Und Klagen um ewige Leiden;
Weh dem, der sie bei Nacht vernimmt!

Laß klagen, Kind, laß rauschen!
Rings ist die Welt vom Leide schwer.
Wir wollen den Vögeln lauschen
Und auch dem Lied vom Dorfe her.

~*~

~

Dag jongen bij de tramhalte
met je spuitbus,
waarom schrijf jij je naam
hier onleesbaar voor iedereen?
Waarom trap jij die ruit aan diggelen?
Is dit je enige manier
om te vertellen wie je bent?
En wat doen wij?

Dag meisje op de hoek
wachtend op je klant,
wat zie je grauw
voor je hele zestien jaar,
is dit je enige manier
om te vluchten
voor de eenzaamheid?
En wat doen wij?

Wij van hulpverlenend Nederland,
wij maken tramhuisjes
van plexiglas,
verwijderen graffiti met chemie,
organiseren het jaar van het kind,
bedenken projecten,
houden jullie bezig,
en dus onszelf.

Rotterdam, mei 1981
许



Yoko Ono Imagines John Lennon at 70

~

Jouw hart klopt in mijn handen,
jouw mond spreekt steeds hetzelfde woord,
ik hoor je niet, zie slechts de wanden,
ik span me in, je kijkt verstoord.

Nu versta ik wat jouw mond blijft spreken,
gestorven.. zeg je, ik deins terug,
weer voel ik je hart, dat met felle steken,
mijn handen doet trillen, onrustig en vlug.

Ik begrijp niet de waanzin in je ogen,
noch de wanhoop, die in dit woord weerklinkt,
ik zie nu de feiten, die nergens om logen
en voel hoe jouw hart in mijn tranen verdrinkt.

Dan zak je ineen, je waanzinnige ogen
sluiten zich, voor een eeuwige rust,
ik sta versuft over je heen gebogen,
mijn lippen hebben een dode gekust.

Mijn handen hangen gevoelloos, ontdaan,
ik kom tot ‘t besef van een wonder,
‘t lag in mijn macht jouw hart te doen slaan,
door mijn blindheid ging jouw leven ten onder.

目 1969

~

Ik leg mijn rechter in jouw rechter,
Jij neemt mijn linker met jouw linker,
van je ras, ras, ras…
ligt de koningin in de plas
en poedelt zich schaterend
in schoon, hartverwarmend water.
De prins wordt gekroond
en ziet in de ogen van zijn vader,
de prijs die wordt betaald.

TIME-OUT!!!

Koning Claus schenkt de kroonjuwelen
aan Oost en West en in zijn voetsporen
volgen de rijken der aarde,
de dorst gelest, alle mensenmond gevoed
en na de paus komt er een pauze

TAKE FIVE

Je legt jouw rechter in mijn rechter,
Ik neem jouw linker in mijn linker,
van je ras, ras, ras..
rechtspreken in deze wereld
blijkt veelvuldig krom,
gun jezelf het licht in ogen,
dan straalt het door naar de ander.

Ik neem jouw linker in mijn rechter,
de weg is nog lang, maar hoor:
een kind zingt zachtjes vrede.

Rotterdam, december 1995
许

~

Nu een maag zich keert,
het afgestane kind zwijgt,
brult mijn moederbloed,

wil ik duizendhandig zijn
en strakke ruggen strelen.

许

~

Soms voel ik me een nul,
met één buik
voor twee handen,
drie hoog achter.

Onder vier ogen
geef ik je de vijf,
ben van zessen klaar
in de zevende hemel.

geef soms acht,
maar in negen
van de tien gevallen
spuit ik elf.

许

~

In het Oosten weet men van
de vin en kweekt Oranda's

in een goed klimaat voor groes
en goud van karpervlees en vet,

daar waar de Gaebul paart met
Gul in een narrig waterballet.

许

Katie Melua ~ In my secret life

~

Guido Pieter Theodorus Josephus Gezelle
* 01 mei 1830 te Brugge
† 27 november 1899 in Brugge

Kerkhofblommen

Zoo daar ooit een blomke groeide
over ‘t graf waarin gij ligt,
of het nog zoo schoone bloeide:
zuiver als het zonnelicht,
blank gelijk een lelie blank is,
vonklende als een roozenhert,
needrig als de needre ranke is
van de winde daar m' op terdt,
riekend, vol van honing, ende
geren van de bie bezocht,
nog en waar ‘t, voor die u kende,
geen dat u gelijken mocht!

~*~

~

Het rijtuig zwenkt naar rechts,
- voor stille kijkers links -

achter streeploos schone ruiten
likt ze wulps langs lauwe lippen,

juicht in het koninklijk wij
en zwaait naar starende hordes,

ziet niet hoe de duivelshoef
het weggeduwde kind vertrapt.

4 maart 2007
许

~

Waarom spreek ik als ik moet zwijgen?
Waarom zwijg ik, als ik spreken moet?
Ik zoek en brand van diep verlangen, maar
vind niet het vuur, dat mij branden doet.

Ik verlang naar die nacht van klamme nevels,
mijn liefde voor jou is wit noch zwart,
ik probeer mezelf steeds terug te vinden,
maar het is jouw beeld dat mij verwart.

Ik zoek het antwoord op de talloze vragen,
die jij me stelde en stellen wil,
ik ben bang dat jij niet kunt begrijpen,
als jij iets verwacht, ben ik weer stil.

Neem mij bij de hand en leid me langs wegen,
waar het vuur mijn lichaam niet bereikt,
aan mij brandt alles dat kan branden,
er is geen vlam, die voor tranen wijkt.

目 1970

~

Dreiging van eerwraak,
doodsangst likt boosaardig
aan horige buik.

Delft, 4 juli 2007
许

~

Argeloos vloog je
in de venusvliegenval,
arm knollenwitje.

许

~

Een zuiveringsceremonieel
via het oude boek,

dat rept over diepste wezen,
bestemming en vertrouwen,

dat in haar raadselschrift verkondigt
dat contrast ook orde brengt.

许

I Thing ~ Kw’éi

August Rodin ~ Paris

~

Hij zat er alsof hij er altijd had gezeten,
op de bedrand van mijn te smalle ledikant,
hij keek doodgemoedereerd en liet me weten:
'Ik ben hoogleraar en weet alles van de hand.'

Mijn ogen moesten even wennen aan het duister,
ik voelde plotseling tien vingers op mijn buik,
hij zei: 'Zo, bijdehand, blijf bij de les en luister,
mijn handelen gaat volgens eeuwenoud gebruik.'

Ik vond het spannend om kracht met hem te meten
en hield mijn handen boven zijn geleerde hoofd
'Wat de prof niet kent, dat zal de prof niet weten,
je kunt me krijgen als je eerst je trouw belooft.'

Hij trok zijn poten van me af en siste kil:
'Vrouwenlippen en paardentanden staan nooit stil.'

许

~

Sappho of Eressos aka Σαπφώ
* between 630-612 BC ~ Lesbos
† around 570 BC ~ Greece

Schoonheid
duurt een
oogopslag
maar goedheid
duurt eeuwig

~*~

~

Zie hoe het meisje,
gekleed in huid van vijftigers,
de code kiest in cijferschrift,
er zijn geen nieuwe berichten.

Zie hoe ze krimpt,
in schoonheid van de tachtigers,
een onderkin plooit mee
en staart langs grondgerichte

tepels naar daar waar
ooit de streng verbond.
Niet langer meester
over eigen tong hoort ze

de lach van de jongleur
die wenkt en fluit,
de laatste trein vertrekt
uit valse paradijzen.

许

Labi Siffre - Something Inside So Strong

~

Toen kwam de dag,
dat wie nog sliep
in teder luisteren
ontwaakte,

de wakkeren
zagen speurend
om zich heen naar
waar vandaan toch

dat zoetgevooisd gezang,
geen mens verstond
wat werd voorspeld,
maar werd geraakt.

许

~

Krijsend en snerpend snelt de trein
langs zwaailicht dat flitst in nood,
een vrouw stamelt een bang refrein:
'Ik ben al dood, ik ben al dood.'

Vrede huilt om het misverstaan
van de ziel in: 'Thou shalt not kill',
water gaat waar water moet gaan,
dooft ooit vlammen van oorlogswil.

Dan parelen tranen die verzachten,
vliet ware liefde door harten van vlees,
wil ons wekken na oeverloos wachten
om met elk 'skoon selletjie bly te wees.'

Delft, 9 december 2007
许

~

Nazomerse zucht
brengt schuurplekken in de vacht,
warmbloedpaardentraan.

许

Lei Chen ~ 绝笔

~

Ach eendagsvlieg wat
kijk je scheel vanuit een web
door wind bewogen.

许

~

Ze stofzuigen
de straten,
blazen de blaren,
warmen op,
koelen af.

Ze spekken
het casino,
vullen de glazen,
geven uit,
nemen in.

Ze trekken
de lopen,
schieten projectielen
maaien weg
vallen neer.

Hier verdicht
ik mijn woorden
tot slotakkoorden:
mag het minder
boos en van
goed meer?

许

Remember Dominomus

~

Wouter Muller
* 1947 ~ Bandoeng

Uit: Indisch, maar dan anders

Wil iemand weten
waar Indië nog ligt
tussen Duitsland en de duinen
tussen Assen en Maastricht

ze hebben vroeger samen
de Gordel van Smaragd
zachtjes van het moederland
naar het vaderland gebracht
ze hebben ons een huis gebouwd
uit scherven en uit brokken
van wat vroeger is geweest
ze hebben ons een huis gebouwd
en dat hebben wij betrokken
en iedereen is welkom
en het is er zo vaak feest

wil iemand weten.........

ze namen Tandjung Priok mee
en Lombok en Semarang
en Kepoelauan Alor
Madoera en de Javazee
en Bali en Palembang
't werd alles wel wat vager
maar daar wordt het mooier door

wil iemand weten..........

~*~
Nasi Idjo - Aanpassen - Wouter Muller

Bloembidsprinkhaan ~ Hymenopus coronatus

~

Er is een antwoord
op iedere gestelde vraag,

zo doof wordt waarheid niet
verstaan na een sprakeloze nacht
die het ochtendgloren welkom heet,

de onuitgesproken wens
breekt het vaderhart
dat kinderogen kust,

in spiegelschrift droom ik
een rozenknop tot bloei, pluk
sterren uit bevroren vijvers,

scheur een gewaad uit rookgordijnen,
boetseer van lucht een mantelmeeuw,

ooit zal iemand het begrijpen
omdat het zo eenvoudig is,

geven om die ene
in anders zijn, verzacht,
ook zonder woorden.

许

Så Som I Himmelen

~

Kleine jongen en Dikke man

Haal me weg uit deze gruwel,
ik wil niet horen,
ik wil ze niet zien
achter de stuurknuppels
van deze bommenwerpers,
die stem.. snoer hem de..

'Lengte, gewicht en kracht
nauwkeurig geregistreerd,
nee, niet het mooie Kyoto..’,
alsof ze toekomstgericht
al wisten van het verdrag
van schone schijn.

‘Van Tinian met Enola Gay,
vijfhonderd meter bovengronds
zal de gloeiende vuurbal
hen wel op knieën dwingen,
laat ze stikken in de as,
die vuile, gele honden.

We zullen ze treffen
tot in het ongeborene,
wij zullen onze vlag planten
in het land, waar men nimmer
meer de dag vergeten zal
van ónze rijzende zon.

Eén zon? Nee, we maken zonnen,
we droppen ook de vette man,
het is al drie dagen geleden,
we willen wel een nieuwe kick,
ach, Kokura ligt verscholen,
maar kijk daar een baai vol hout..'

'O mijn God, haal me hier weg...'

许

~

Het moet wel zo zijn
dat ik gerend heb,
hoe kom ik anders
op deze top?

Ik zie het lentegroen
in kruinen van
de oude bomen
in het dal,

zij torsen het wit,
dat hier nog witter
rif en rots
verbergt,

ik zet me neer,
drapeer de sneeuw
als bruidskleed
om mijn huid,

er dwarrelt
roze rozenblad
tinkelend
in de wind,

nog trager
dan het licht
hoor ik een stem
die vrede zingt.

许

~

Vannacht de geboorte
van een overleden liefde,

in doeken gehuld, vond het
rust in geteisterde grond,

wakker gekust door de wind
was het plotseling honderd jaar later.

许

Borago ~ komkommerkruid

~

Zand erover

Zand, kleurrijk zand,
tussen silt en grind,
vormt duin en woestijn,
vult lopers en strand.

Zand, brandend zand
vol schelpfragmenten,
kwartszand wordt glas
doorzichtig, voorzichtig.

Zand, sterrenzand,
blaffend en zingend,
straffend en dwingend,
als los land aan elkaar.

~*~

Sand over it

Sand, colourful sand,
between silt and gravel,
becomes dune and desert,
fills hourglass and beach.

Sand, burning sand,
full off shell fragment,
quartz sand becomes glass,
pellucid, attentive.

Sand, star shaped sand,
barking and singing,
chastening and compelling,
united as loose land.

许

One man's Dream 2010 ~ Ilana Yahav

~

De gemiddelde kreunt en
steunt op een kerfstok
met streepjescode.

De edelachtbare leunt en
dreunt onder een portret
de tafel van negen:

'Wij schenden Internationale afspraken,
wij schenden Europese regelgeving,
wij schenden kinderrechten,
wij schenden goede zeden,
wij schenden conventies,
wij schenden termijnen,
wij schenden artikel één,
wij schenden ouderrechten,
wij schenden ons aangezicht.'

Hier stoomt de zwart
gelijste ketel, die borrelt en fluit
speelt voor verbijsterden in nood.

Stukmakende dwaas, kijk in de spiegel,
zoek in je ogen het krijtende kind,
durf dan, zeg me maar na:

ik ben mens en ik
wens V R E D E.
Zo eenvoudig mag het zijn.

许








detail schildering in koepel Chiesa Santa Prassede ~ Roma

~

Shin Saimdang ~ 신사임당
also known as Eojin Eomeoni

* 1504 in Gangneung ~ Korea
† 1551 in Pyongan ~ Korea

Looking Homeward From a Mountain Pass

Leaving my old mother
in the seaside town,
Alas! I am going alone up to Seoul,
As I turn, once in a while,
to look homeward on my way,
White clouds rush down
the darkening blue mountains.

~*~

Foto: New World Encyclopedia

~

Boe, boe,
ik ben een koe.
Zie je hoe ze heftig
trekken aan mijn tepels?
De dorstige mens:
'Melk moet.’
Boe.

Boe, boe,
ik ben een koe.
Zie je hoe ze me in·
semineren met Hermans vocht?
De manipulerende mens,
mijn melk is zoet.
Boe.

Boe, boe,
ik ben een koe.
Hoor je hoe ze de gekke·mensen·
ziekte op mij projecteren?
De keurende mens:
'Melk goed?'
Boe.

Boe, boe,
ik ben een koe.
Hoor je hoe ze praten
over een chip in mijn maag?
Bloeddorstige mens,
Je doet me pijn.
Boeh.

许

~

Rond zacht glanzend blauw,
spikkelkransen violet
verborgen in mos,

zwarte vlerkjes, witte streep,
treurig het roepje: diu diu.

Delft, 7 juni 2007
许

~

Zullen we spelen,
dan was ik de pauze
en jij de wind,

we fluisteren een nestje
van de allermooiste woorden
en vragen de vogels om hulp.

Vogel, vogel met je scherpe snavel
pik de boosaard en de dief,
pik de dwaas die mensen slaat.

Duifje, duifje van de vrede
breng je takje naar Harare,
breng vermiste kinderen thuis.

Zullen we spelen,
dan was jij de liefde
en ik je vriend.

许

~

Het diepe denken ligt
gesmoord in ongeschreven taal,

daar waar droeve ogen staren
naar een kromgetrokken geest,

kruipen leugens tussen plooien
van een ongevleugeld beest.

许

~

Acht maanden Laki, duizenden doden
en zeven jaren de knagende maag,
tram over Gaudi, Sagrada Família,
werk aan de winkel in kerken vandaag,

Nos werd geworpen, licht op oranje,
britse berichten door stoffige lucht,
O Alte Oper, Carmina Burana,
Trilogia Trionfi, hoor, Venus zucht.

Het aartse gevang, Sonatas da Chiesa,
Barbush en Soeharto, Nick Út in Trang Bang,
huid en de huiver, slacht van de trekduif
en hartrustverstoring millennialang.

Dona Nobis Pacem

许

~

Kroegloper

Je hebt je glas weer leeggedronken
en buigt je nog eens naar me toe,
ik voel me klein en weggezonken,
je stinkt naar bier en maakt me moe.

Jij, die me soms zo kon kleineren,
vol liefde zijn en dan weer vuil,
trachtte jij mijn leven te beheren?
Je lichaam gaf je mij in ruil.

Je hebt de vlam van puur gemeende
zo zacht gestuwde levenskracht
gedoofd, opdat ik 's-nachts beweende,
wat jij zo ruw tot stilstand bracht.

Zal jij ooit leren lief te hebben,
te voelen wat slechts mens’lijk is,
verward ben jij in klamme webben
gesponnen in de wildernis.

目 1968

~

Jan Jacob Slauerhoff
* 15 september 1898 in Leeuwarden
† 5 oktober 1936 in Hilversum

De eenzamen

Stil sta ik in de steppe,
De doffe zon gaat onder,
De schrale maan verschijnt.

Het gras dampt, klam en vochtig,
De grond blijft stijf bevroren
In heete korte zomer:
’t Blijft winter in de zomer.

De klokjes zijn nog hoorbaar,
Het rulle spoor nog zichtbaar,
De kar is al verdwenen.

Ja, alles gaat, verdwenen…
Wat over is gebleven
Is lief maar onvoldoende
Om op te leven.

~*~

Christina Branco -  Os solitáros

~

השואה

Wat gij niet wilde
dat u geschiedde
doet ge al zo lang
aan Palestijnen.

Volk van Israël
sta op en eis van
de regeringsleiders
einde aan geweld.

Slecht de muur,
verwerp blokkades,
samen rouwen,
samen bouwen,

opdat alle dagen
heilig worden en
wij zeggen kunnen:
'waanzin was'.

许

The Foundation For Human Rights And
Freedoms And Humanitarian Relief

Mozaïek Basilica di San Giovanni in Laterano ~ Roma

~

מדינת ישראל

De maat was al vol,
oorlogzuchtige dwazen,
choleh, choleh aah...

许

Wereldwijde protesten
Remember: Song for Gaza

~

Woorden die ik geven kan,
beschrijven geen geheel van die
ik was, word en wil zijn.

Een enkel keer valt de door
mij gezeefde en beleefde sfeer,
als rozenblad in sneeuw,

een enkel keer.

许









Frederic Chopin Nocturne No 9 in B Op.32 No 1