~

De vissers horen
het vreugdelied
van vrije vogels,

vangen in hun netten
mist van vroeger
die de ochtend kust,

thuis wachten er
geliefden op een glimlach
van de zee in rust.

许








독도

~

Maria kijkt omlaag,
haar hoofddoek golft,
op het zacht gelaat is
stil verlies te lezen.

Van ver uit Nelahozeves,
klinkt een lied aan de maan
over sterven in Praag
op de eerste mei.

Zacht strijkt muziek,
Shostakovich' cheryomushki,
het blij dansend paar is
een lust voor het oog.

Wit rust de sneeuw,
kaatst licht uit het verleden,
voorziet dat elk in een wirwar
van gedachten levend blijft.

许

Cristina Branco ~ a Minha Casa

~

De schouderbandjes hangen op haar bovenarmen,
haar mond beweegt, de huismuziek staat veel te hard,
een blinde man zwaait dronken met zijn creditcard,
op een toilet rollen er bolletjes uit kronkeldarmen.

’Ik spaar pasjes’, roept een illegale kweker,
rukt de laveloze de betaalkaart uit zijn hand,
vertrekt op rollerskates naar Zwitserland,
de blinde man wordt rood, de kweker bleker.

’Doe mij nog maar een voorgedraaide blonde’,
de woorden stuiteren als ballen op de toog
buiten gesticuleert een jonge theoloog, hij
regelt het geslachtsverkeer op de rotonde.

Ze legt de bandjes terug op beide schouders,
staart naar de spiegel met de witte lijn,
hapt rondjes uit het blauwe rookgordijn,
vanavond gaat ze eten bij haar ouders.

许

~

Beelden bleven bij
van landen in een land,
waar onbekende ouders
zinnen zetten op een huid.

Een vreemde aan de kust,
waar geur het kind
dat achterbleef hervond
in nevels van niet~zijn.

Had men geweten van de komst,
dan was het huis nog niet gesloopt;
verlaten graven drijven
bloed tot tranenvloed.

Hoor Ramses zingt
en vecht en bidt
voor een elk die dacht,
dat-ie alleen was.

Lippen van de wind
kussen de eerste dag
als nieuwgeboren kind
met 마음의 여유 *

* vredige gedachten
Delft, 1 januari 2007

许

IM Ramses Shaffy

~

Haar schaduw werd gekust

Had ik toch de steen der wijzen,
opdat ik het rechte pad naar

schoon hier voor me zag.

Had ik toch een vrolijk hart,
waardoor ik zingen kon
met nachtegalen.

Florence lacht in het licht
van Duomo en campanile,
ze zegt: je hoeft geen non te zijn.

许

~

Wat kan een mens meer
dan het pad te gaan,
dat zich openbaart,

wat kan een vrouw
als geur haar ontvoert
naar overgave,

dan steunt zij hem
in begeerteloos zijn
in het stille midden.

2 januari 2007

许









Massenet Meditation ~ Yo-Yo Ma

~

Camille Claudel
* 8 december 1864 à Fère-en-Tardenois
† 19 oktober 1943 à Montdevergues

I took all my wax studies
and threw them in the fire,
that is the way it is
when something
unpleasant happens to me.
I take my hammer
and I squash a figure.

~*~

~

Hij staarde naar het spijsbrood.
Waar was ze nou?
Het was toch haar hand
die net had aangereikt?

Het was toch haar mond,
die hij zo kort daarvoor
nog had geprezen
om de schone vorm?

Door moeheid overmand,
de oogleden te zwaar,
zaten zij hem zelfs in
eigen hoofd nog achterna.

In de coupé hadden
zijn geur en rook
de reizigers verjaagd,
maar zij bleef onverstoord,

sprak zacht over
een eigen plek,
en over recht op zorg,
in ogen schonk ze troost.

En dat wat restte
van zijn tanden plantte
zich in het zoete brood,
houvast dat zij er was geweest.

Hij wist al wat er komen zou
toen achter hem
'uw plaatsbewijzen
alstublieft' weerklonk.

许

~

Ezeltje strek je,
Ezeltje dek je voor
dierenbeul en dwaas,

Ezeltje trek je
je ezeltjesnekje uit
prikkeldraad van baas?

Weet dan o Equus
het leed is geleden
mensen worden wijs,

hoor met je oor
Jeroesjalajim
het ezelparadijs

许

~

De Tucajana~tori, fruteri mi,
West- en Oost-Indisch doof,
mi ben e frede m’ma,
mi ben e prati tata,
langa mi yu anu.

Is Bouterse de bastaard,
of veroordelen wij de basra
via hem in onszelf?
Zelfde vader, zelfde moeder, lala. Ja?
Mensen nemen geheimen mee het graf in.

Zelfde moeder, vader afwezig
halfzus, halfbroer,
zoveel lief en zoveel leed,
zelfde vader, moeder afwezig,
afu sisa, afu brada, ware liefde, ware haat.

Ouderloos, een geestelijke doodstraf,
zo wreed én mi ben so pikin,
een kakkerlakje in de cocaïne,
een hommeltje in een bloem,
een bloedlijn op het strand.

Maar straffeloos
lijkt grenzeloos gevaarlijk,
of straft het kwaad zichzelf?
Tata, m’ma, zonen, dochters,
sisa, brada, furu,
pleeg, half en stief,

wèt fu lespeki voor
bloed- en liefdesband,
rook zal verdwijnen,
als de vredespijp is rondgegaan.
Masra Gran Gado, mi skrien e bron mi,
laten we elkaar de handen reiken.

De Tucajana~tori, fruteri mi.

许

~

‘Op je hoede’, maan ik mijzelf
en wacht me voor de hond,
die me twee keer heeft besprongen.

Zo eentje, die niet loslaat
wat hij beet heeft, als hij tanden
in vijandig vlees heeft vastgeklemd.

‘Op je hoede”, zegt mijn stem
en ik spits mijn beide oren voor
zijn angstaanjagend grommen.

Dan de deur, het slot, de haven,
mijn huis en haard, mijn welkom thuis,
zo ben ik dan de dans opnieuw ontsprongen.

许

~

The broken heart of Africa

Looking at this documentary
I start to understand deeper
why we never learned at school
the sick truth about our past.

European pointing at islamic law,
- always accusing others of abuse -
made statues for a hand cutting king,
keep them on their socles until now.

On the site of the Belgian monarchy
there is a story about same Leopold,
at whose instigation in 1890 the start
of the anti-slavery campaign began.

There is Truth and European truth
and in particular the royal truth,
there is this past and its denial,
for you a choice to look and know.

许