~

Marguerite Ann Johnson aka Maya Angelou
* 4 April 1928 in St. Louis, Missouri.

Zij las op de inauguratie van Bill Clinton
haar gedicht: 'On the Pulse of Morning'.

Phenomenal Woman

Pretty women wonder where my secret lies.
I'm not cute or built to suit a fashion model's size
But when I start to tell them,
They think I'm telling lies.
I say,
It's in the reach of my arms
The span of my hips,
The stride of my step,
The curl of my lips.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

I walk into a room
Just as cool as you please,
And to a man,
The fellows stand or
Fall down on their knees.
Then they swarm around me,
A hive of honey bees.
I say,
It's the fire in my eyes,
And the flash of my teeth,
The swing in my waist,
And the joy in my feet.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

Men themselves have wondered
What they see in me.
They try so much
But they can't touch
My inner mystery.
When I try to show them
They say they still can't see.
I say,
It's in the arch of my back,
The sun of my smile,
The ride of my breasts,
The grace of my style.
I'm a woman

Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

Now you understand
Just why my head's not bowed.
I don't shout or jump about
Or have to talk real loud.
When you see me passing
It ought to make you proud.
I say,
It's in the click of my heels,
The bend of my hair,
the palm of my hand,
The need of my care,
'Cause I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.

~*~

~

Al is de leugen

Klokkenluiders rukken
blinddoek weg voor ogen
van vrouwe Justitia.

Kijk dan roept ze, kijk
en zie, hier in dit lage land
schenden ze kinderrechten.

Hoor jij rechters?
Hoor jij procureurs?
Hoor jij ministers of
staatssecretarissen?

Zeg me, waarom zwijgen zij?
Spreek Vrouwe, spreek
recht en geef hen adem.

Delft, 3 februari 2004
许

~

Moeder van noord, vader
van zuid, o, demarcatiepijn.

Harten aan gruzels, de hoop
haast verloren, dictaat maakt klein,

op oertonen valt zaad in aarde,
mag het onverwachte zijn.

Rotterdam, 27 oktober 2010
许

Airkraft & Henk Weltevreden in Pyong Yang

~

Kwetsbaar roodrugje,
je larven maken ruzie
in modderbodembed.

Delft, 4 februari 2010

许

~

Vandaag was wisselvallig,
tussen buien door
klonken kinderstemmen
vrolijk in de vroege herfst,

ik vond tussen stof van jaren
uiteinden van Gordiaanse knoop,
nog zing ik niet, doch stamel
kakelklanken rond je naam.

Je taal dicteert me dichter,
telkens dichter naar de kern,
ik stap uit en kies station.

Op mijn galerij vind ik een meisje
met zachte zwarte haardos
en roze strandbal in de zon,

naast haar een kleine jongen,
'Pas op, het regent.' grapt hij blij
zijn open paraplu is droog,

Meisje kijkt met kinderspiegels,
zegt verlegen: 'Wat bent u mooi.'
'U ruikt lekker.' lacht de kleine man,

mijn blozend hart dartelt in dans,
zalig zijn die zachte zinnen,
ik voel je lachen in mij.

Delft, 4 oktober 2006
许

~

Duet met Cor van Schaik **

*
Duister wordt verlicht,
licht tijdelijk verduisterd,
beide in Liefde.

**
Darkness and lightness,
I bring together in love
and even in grief.

*
Zie kleine dichters
oefenen met taal en woord
op maagdelijk wit.

**
Zie, grote dichters
spelen met eigen leven
en dat van ander.

*
Voor mij dus hemels
dat ik me steeds weer thuis weet
bij allerkleinsten.

**
Voor mij dus eenzaam,
dat ik mij nergens thuis voel,
bij groot, noch bij klein.

*
De allerkleinste
in tram naar zee, bijna twee,
draagt sokjes met ogen,

ik kijk vertederd
in haar verbaasde oogjes,
bij kinderen ben ik thuis,

de alleroudsten
zijn me dierbaar om mildheid,
tempoe doeloe oe,

verklaar je nader,
spelen met levens doet pijn,
help verstrikking ontknopen.

**
Alleen mijn warmte
brengt mij bij klein en groot,
dan voel ik me thuis.

Liefde speelt met vuur,
dat verwarmt en zuivert,
mij en de ander.

Kleinen en groten
voelen zich aangesproken
door die echt liefheeft.

Liefde is meer dan
een tomeloze passie,
maar wel grenzenloos.

Al wat ik doe,
heeft invloed op de ander,
of ik wil of niet.

Een glimlach van jou,
blijft eeuwig in mij gloeien,
elke liefde straalt.

DT, 9 september 2006

许

Rachmaninoff Cello Sonata - Yo-Yo Ma

~

Poppenkast kapot,
roestig vliegen de wielen
van het stoommachien.

Zeventien lettergrepen,
deed ik iets fout misschien?

许

Ryuichi Sakamoto

~

Hermann Hesse
* 02 juli 1877 in Calw ~ Duitsland
† 09 augustus 1962 Montagnola ~ Zwitserland

Hij ontving in 1946 de Nobelprijs voor de Literatuur

Zunachten

Laufeuchte Winde schweifen
Nachtvögel hört man überm Ried
Mit schweren Flügeln streifen
Und fern im Dorf ein Fischerlied.

Aus niegewesenen Zeiten
Sind trübe Sagen angestimmt
Und Klagen um ewige Leiden;
Weh dem, der sie bei Nacht vernimmt!

Laß klagen, Kind, laß rauschen!
Rings ist die Welt vom Leide schwer.
Wir wollen den Vögeln lauschen
Und auch dem Lied vom Dorfe her.

~*~

~

Dag jongen bij de tramhalte
met je spuitbus,
waarom schrijf jij je naam
hier onleesbaar voor iedereen?
Waarom trap jij die ruit aan diggelen?
Is dit je enige manier
om te vertellen wie je bent?
En wat doen wij?

Dag meisje op de hoek
wachtend op je klant,
wat zie je grauw
voor je hele zestien jaar,
is dit je enige manier
om te vluchten
voor de eenzaamheid?
En wat doen wij?

Wij van hulpverlenend Nederland,
wij maken tramhuisjes
van plexiglas,
verwijderen graffiti met chemie,
organiseren het jaar van het kind,
bedenken projecten,
houden jullie bezig,
en dus onszelf.

Rotterdam, mei 1981
许



Yoko Ono Imagines John Lennon at 70

~

Jouw hart klopt in mijn handen,
jouw mond spreekt steeds hetzelfde woord,
ik hoor je niet, zie slechts de wanden,
ik span me in, je kijkt verstoord.

Nu versta ik wat jouw mond blijft spreken,
gestorven.. zeg je, ik deins terug,
weer voel ik je hart, dat met felle steken,
mijn handen doet trillen, onrustig en vlug.

Ik begrijp niet de waanzin in je ogen,
noch de wanhoop, die in dit woord weerklinkt,
ik zie nu de feiten, die nergens om logen
en voel hoe jouw hart in mijn tranen verdrinkt.

Dan zak je ineen, je waanzinnige ogen
sluiten zich, voor een eeuwige rust,
ik sta versuft over je heen gebogen,
mijn lippen hebben een dode gekust.

Mijn handen hangen gevoelloos, ontdaan,
ik kom tot ‘t besef van een wonder,
‘t lag in mijn macht jouw hart te doen slaan,
door mijn blindheid ging jouw leven ten onder.

目 1969

~

Ik leg mijn rechter in jouw rechter,
Jij neemt mijn linker met jouw linker,
van je ras, ras, ras…
ligt de koningin in de plas
en poedelt zich schaterend
in schoon, hartverwarmend water.
De prins wordt gekroond
en ziet in de ogen van zijn vader,
de prijs die wordt betaald.

TIME-OUT!!!

Koning Claus schenkt de kroonjuwelen
aan Oost en West en in zijn voetsporen
volgen de rijken der aarde,
de dorst gelest, alle mensenmond gevoed
en na de paus komt er een pauze

TAKE FIVE

Je legt jouw rechter in mijn rechter,
Ik neem jouw linker in mijn linker,
van je ras, ras, ras..
rechtspreken in deze wereld
blijkt veelvuldig krom,
gun jezelf het licht in ogen,
dan straalt het door naar de ander.

Ik neem jouw linker in mijn rechter,
de weg is nog lang, maar hoor:
een kind zingt zachtjes vrede.

Rotterdam, december 1995
许