~
Virtuele kussen op mijn venster,
mijn vingertoppen strelen
lettertoetsen als waren ze
de vleugels van je neus.

Ik volg de lijnen naar je mond,
je neemt me mee naar Tutukaka,
de oude Tuatara weerspiegelt
het verlangen in een derde oog.

Door aarde, vuur en aarde
kneden mijn tenen je zolen,
op de grens van vier seizoenen
reis ik ondersteboven met je mee.

Delft, 14 februari 2005
许

Edvard Grieg - Peer Gynt - Morning Mood

~
Guillaume van der Graft aka Willem Barnard
* 15 augustus 1920 in Rotterdam
† 21 november 2010 in Utrecht

Uit: Praten tegen langzaam water, 2007
Uitgeverij: De Prom

Het gebaar

De laatste ochtend. Ik wist nog
van niets en jij kon het
niet zeggen, je wenkte.

Ik vatte je niet, je hand niet,
je wens niet. O kon het over!
Maar nee, dan sterf je opnieuw.

Keer liever weer in een zinswenk,
hier op dit naieve papier,
vergevend, niet langer vergeefs.

~*~

~
Snist um blamen blui,
naag limen uiver lanken
rank snovel inke fjanken,
larst leiben binken snui.

Griest elmer ekke snoe
mjengt lieke naote pleiven,
soest roenkig ilde neiven
milst menker oete groe.

Wikst jever eksenaren,
wjelst jolte avenaai
liet blokte ottevaren,
glent mare onkegaai.

Mils flume erge linte
blier looie snuiver sna,
spreet salvi este kinte
mient hilge imme jha.

许

Erik Satie - Gymnopédie No.1

~
Welke wijze zei:

‘Niemand is goed genoeg om de
ander ter dood te veroordelen
en niemand is slecht genoeg om
ter dood veroordeeld te worden?’

Ze hoorden het niet,
het bleef bij een overwegen
om de plaats delict te verlaten
en de wereld keek mee,

zweeg bij het zien van het touw
om de hals van de door nazaten
van massamoordenaars in het
zadel geholpen zieke man.

Kudde op hol draaft langs ontzielde
mensenkinderen van de rekening.
Eens komt de dag dat zoekenden
vrede vinden in het hart dat klopt

voor meer van het goede,
meer van het zachtmoedige,
meer liefde en respect voor leven
in dit wonderschoon heelal.

Delft, 4 januari 2007
许

De terechtstelling, Carel Willink, 1933

~
Ach, hoor de woorden met een ach,
eendracht wacht zacht op dag van gewag,
ligt stil gevouwen op een rieten mat.

Bij het vallen van de veertigste nacht
snijden messen rijstkegels doormidden,
selamatan, de borden zijn gevuld.

Delft, 9 februari 2007
许
Pitou - adaption of Clair De Lune (by Debussy)

~

Een pet bedekt het Maghrebijnse hoofd
en aan zijn zij staat Hassan,
wij staren doof naar eigen hand
en drijven af naar zuid.

Kinderen gekooid in kelders
waar niet te schuilen viel,
een zoon graaft putten in de tuin en
uit een abc golft groen bedorven bloed.

Geef mij je oor, je mond, je lach,
opdat ik verder reizen mag
langs het rode kruis naar oost,
om Wenen te bewenen.

Een Bombardier van Boedapest
laat propellerbladen draaien
boven tempels van verraad,
bladgoud geklemd in steen.

En Kazanskaya is weer thuis,
of voert men haar weldra weer mee
langs een slagveld met gewonden?
De berg der talen kreunt.

Een werkeloze weduwe wijst naar de rug
waarop de kop van een verdachte,
haar tinteldoos draagt zwaar het hoofd,
waar wodka het gekrijs niet zwijgend krijgt.

Hoofd bedekt met pet en Hassan is verdwenen,
verdwaasd staart hij naar euro's op zijn toog
en noemt het zacht, hij kent de oorlog
die ons zo tergend langzaam wurgt.

Er landt een rupsje op mijn arm,
het kruipt met hoge bochelrug
alsof het zegt n n n n
en er is licht.

Delft, 30 augustus 2004
许

~

Hoe je ontroert
in zijn zonder weten,
sterren rondom mij,
nog is de dag,

licht uit het Oosten,
hier voor ons ogen,
wordt bleek in de kalmte,
dra valt de nacht.

Hunmin Jeong-eum,
de briefing komt nog,
want wie gedenk je en
wat op welke dag?

Delft, 16 juli 2006
许

정선 아리랑 - 김영임

~

Was ik de grond,
het sprak vanzelf dat ik je droeg,
dan werd ik zand in kinderhanden
en zou me weren tegen kerend tij,
opdat in zon gebouwd kasteel
eeuwig blijft staan.

Was ik de lucht
en mocht ik levensadem zijn,
dan zou ik dansen in je hart,
vrede schenken aan je schone ziel
en bij het weggeblazen worden
weten, ik keer weer.

Delft, april 2006
许

~

Vrouwe Ishikawa
* ca 675 ~ Japan
† onbekend

was ik maar geweest
deze dauw uit de bergen
die u doorweekte

toen ge daar stond te wachten
op mij, in druipende dauw.

~*~

~

Wind jaagt door de nacht,
draagt me naar zuid,
waar de moederstad wacht
tussen Tafelberg en baai.

In die uur van sware stryd,
is die moed my in skoene gesink
om verdrukte hart te red en te verlos,
om wat kreupel is bymekaar te maak.

Die welvaart het my afgestomp,
Liefde laat nie met sy spot nie,
ek heb die pad vir die koms oopgehou,
so moeilik om nie te kla en te kerm.

De woorden staan, kijken me aan,
vormen goudgeel savannegras,
een strandhert springt voorbij
als ik land in Sipaliwini.

Mi wani singi piauw piauw,
sakasaka go mek mi law,
waka nanga mi, mi lobi,
makandra wi mu opo ay.

Taki tumusi, yere mi krey,
mi e siki in disi dungr’oso,
so weri fu ala den abani tori,
opo oso fu tru, ay, teygo.

Delft, 10 januari 2007
许

 ~

Tedere handen strelen
dansende glanzende lokken,
lachende monden schateren:
'Kind wat ben je mooi.'

Zoals je handen vouwt
om het ongelovig hoofd,
in ogen dieper deelt
dan ooit een ander kon,

je kent mijn ziel,
verzacht het grauw
van barstig eelt
met hemelse muziek,

zo lieflijk breekbaar
wiegt de melkweg mee,
warmt de zon de zee
in sterrenregendans,

ik vind je lief,
zo lief.

Delft, 4 januari 2006
许

Trisha Yearwood ~ Make You Feel My Love