vrijdag 27 augustus 2010

~

Krijsend en snerpend snelt de trein
langs zwaailicht dat flitst in nood,
een vrouw stamelt een bang refrein:
'Ik ben al dood, ik ben al dood.'

Vrede huilt om het misverstaan
van de ziel in: 'Thou shalt not kill',
water gaat waar water moet gaan,
dooft ooit vlammen van oorlogswil.

Dan parelen tranen die verzachten,
vliet ware liefde door harten van vlees,
wil ons wekken na oeverloos wachten
om met elk 'skoon selletjie bly te wees.'

Delft, 9 december 2007


Geen opmerkingen:

Een reactie posten