~

Koloniaal,
ik daag u uit tot een duel
met de pen, laat ons twisten.

Recht zie ik u aan in harde ogen.
Wat zegt U? U heeft een lunchafspraak?
Geen nood, ik heb ook tijd rond avondmaal.

U zegt?

Prinsjesdag. U bent genodigd voor het diner.
Zegt u gerust prinsessendag gezien het geslacht
van het staatshoofd nu vier generaties lang.

Laatste journaal gekeken?
Alle leden van huize Châlon
verblijven sinds gisteren in Zilverland.

Het oranje gebouw met groene formules
van Einstein en Planck bleek doelwit
voor een terroristische aanslag.

Zij laten ons via radio Wit weten
dat zij diepgaand meeleven met
het volk en roepen op niet op te geven.

De leeuwen van goud,
getongd en genageld van keel
zijn bij koninklijk besluit vervangen

door twee lege handen
met daaronder het devies
‘Errare humanum est’.

许

Two Suns In The Sunset - Pink Floyd

~

Lambertus Jacobus Johannes Aafjes
* 12 mei 1914 te Amsterdam
† 22 april 1993 te Swolgen

Uit: Gedichten ~ Contact, Amsterdam-Antwerpen

Toen trad de Dood binnen,
Hij zette zich op een stoel,
Zijn hand streek over het linnen,
Dat werd ontzettend koel;
Hij knikte en lachte weldadig,
Hij bood mij een zilveren fluit.
'Blaas daardoor,' zei hij genadig,
'Je laatsten adem uit,
Want je hebt altijd gezongen
En waarom dan nu niet?
Als ik kijk zie ik in je longen
Nog den adem voor één lied.'
Ik wilde de fluit aannemen
Maar kwam niet weg van den grond,
Toen rekte hij zich op zijn teenen
En stak de fluit in mijn mond.
Ik blies, maar het was zoo treurig
Dat hij weende alwaar hij stond.
'Wie zo speelt,' zei hij, 'blijve in leven,
Want hij is reeds ten doode gewond.'

~*~










Grover speelt dwarsfluit

~

O is het spel

Ik breek de helft van halve waarheid,
schud kaarten met gekromde rug,
je vader is in het spel en vraagt:
mag ik van jou van winden oost?

Mijn nee klinkt blij, hij kijkt wat nors
nu ik hem zuid en west ontfutsel,
ik neem Argestes uit jouw hand
en richt me op seizoenen.

Je pappa weigert me de lente,
jij geeft hem die met herfst cadeau,
hij heeft de winter vol kristallen,
neemt mijn zomer en lacht: hoho.

Jij slaat je slag met elementen,
houdt vuur en aarde in je hand
en van de ouwe neem je water,
ik geef je lucht en hap in zand.

许

~

Wie een taal niet machtig is,
moet zich verlaten
op vertalers.

Het luistert nauw,
een woord is zo vermoord.

~*~

Who does not have
command of a language,
must put his trust in interpreters.

It is tricky work,
a word is easily killed.

许

~

Her Majesty the Queen
Elisabeth the Second
zwaait de scepter,
waarin ’s werelds
grootste diamant,
afkomstig uit Zuid Afrika,
Transvaals Ster van Licht.

En het volk zwaait,
zwaait het volk?
Jawel, met voetbalvlaggen,
het perst zichzelf dood
tegen dranghekken,
het zwaait met pistolen,
met messen en vuisten,

met zakdoeken,
bezwaarschriften en hoop.
Her Majesty the Queen
zwaait en bundelt haar krachten
met Europese Hoogheden,
het grenzeloos vertrouwen
wankelt meer en meer.

Ach Bets, Bea en verwanten,
geef die genomen schatten terug,
leg jullie hermelijnen mantels
van hebzucht naast je neer,
open de poorten van je paleizen
voor wat ze noemen 'illegalen'
en doe gewoon.

许

  

QEII ~ Time Magazine Cover, 29 april 1929

~

Wilma C. van den Akker
* 18 maart 1960 in Rotterdam

Inspiratie: 'Woninglooze' van J.Slauerhoff

Onder de pannen

Alleen met mijn gedichten kan ik leven
nooit had ik lang een ander in mijn huis
voor mij geen samen hangen voor de buis
steeds kwam een eind' aan 't nemen en het geven

Alleen met mijn gedichten kan ik leven
zij leggen niet op alle slakken zout
verdwenen liefdes heb ik van mij afgeschreven
met schrift en pen blijf ik getrouwd

En vroeg of laat zal het moment aanbreken
dat mijn gehavend lijf het helemaal begeeft
dan heb ik met de poëzie geleefd

een tuin, een poes, een enkele vriend
de muze in mijn eigen stijl gediend
ik hoop dat iemand daar nog iets aan heeft

~*~

© 19 maart 2010

~

Mis

Lees dan: mis,
ik mis de mis niet,
minder nog de mist.

Echte mist is mooi,
niet mooi voor hazen
op vier wielen zonder licht,

voor honden in habijt
op zoek naar bakens
op de bodem van een fles.

Het stamelt over papen,
werpt de naald, die
haakt in goudblond duin

en sluwe stuurlui bogen
kruizen over koppen
van raketten, wierpen

olie in te hoge vlam.
De lichtmis huivert
in de kilte van

het huichelkrijten
binnen muren
van het Vaticaan,

oren spitsen,
want verkrachten
klagen eindelijk aan.

许








Simonis: 'Wir haben es nicht gewußt'.

~

Winter 2009

Mocht mijn straat en
huis niet in, vanwege
een schietpartij,

uren buiten gestaan,
nu weer een beetje warm
na een lange douche,

alsof ik midden in een
politieserie was beland,
zonder afstandsbediening.

许

~

홍윤숙 also known as Hong Yun-suk
* 1925, Chongju, Pyonganbuk-do ~ Korea

 From: Selected Poems of Hong Yun-suk

Ways of Living 1

I am learning
how to sleep,
and how to open my eyes,
how to walk along,
how to look heavenward
a dozen times a day,

how to use a wad of cotton-wool
after a tooth extraction,
how to be ill, loosing
weight by the pound.
I am learning how to soak
my tongue in the salt of tears,

and how to say goodbye, waving hands
with needles stuck under
the nails of all ten fingers.
I am learning how to smile
with my eyes while biting my lips,
choking back the pent-up feelings

rising in my throat.
Wrapped in a thousand-league
river of bandages
though I am ready to burst,
I am learning how to die
a dozen times a day.

~*~

Sarah Chang ~ J.S. Bach - Air on the G String

~

Slepend spoor naar het zwarte pad,
steeds verder weg van licht en leven,
waarom toch telkens lucht gegeven
aan hoop, die sterft in gistend nat?

Giftige jij op kronkelpaden, zweeg
dood juist dat wat werkelijk telt,
je hebt een boom in mij geveld
langs wegen, die we niet betraden.

Dat wat het licht niet kon verdragen,
ziet nu de dag in rafelig hemd
en zoekt het lot dat – ongekend -
mij zacht behoedt voor verder vragen.

许

~

Mijn zestiende Lente

Ik zou zo graag met Oe gaan praten,
of koffie drinken met de Gaulle,
of ome Claus hard lachen laten,
of Luns eens aaien over z’n bol.

Maar nog nooit is ‘t er van gekomen,
zo’n wens wordt nou nooit eens vervuld,
je krijgt geen kans bij die hoge omen,
zij zijn altijd met geheimen gehuld.

Ik zou de Gaulle precies vertellen,
wat ik van zijn regering dacht
en bij Claus zou ik met Luns gaan bellen
om te vragen hoe hij vindt dat Willempie lacht.

Maar ik ben zo slecht in het Frans
en een telefoonstem heb ik niet,
dus ook vergeet ik deze kans,
ik stuur ze een kaart met ‘vergeet mij niet’.

目 1968