~

Strijdmiddel met franse slag ontworpen,
zeslippige kroon misvormd tot pin,
rookt kinderen uit geliefde dorpen,
slaat scherven in gemeenschapszin.

Zaaddrager in arm Afghanistan,
uit roodglanzend geurende bloem,
werd wapen in klauw van een tiran,
alleen een dwaas wenst oorlogsroem.

In Hera's hand symbool van trouw,
tot twistappel voor een schone,
kleeft roet rond mond van zoetekauw,

verblind door het buitengewone,
de voedzame vrucht van ijzer zwaar,
haat het namaak gruwelexemplaar.

许

~

Rotterdam,
de Boezembom
bracht autoslopers
in een grootstedelijke
bloedverbroedering bijeen.

Na jaren
lig je hier nog
aan de beademing, na de
ingreep ‘operatie hart’ en noemt
men jou het Manhattan aan de Maas.

Hard was het, hard
werken in de havenstad en
hand in hand sissen de kameraden
Hamas Hamas en allen weten niet wat zij
vernielen met bierbuikend vlees in deze kuip.

Jong is het, jong
leren is het in de Toekomst
de Amstel Malt Cup ging naar Mokum
in het geheim hup holland hup een cup, een kuip
en de ArenA brult om bloed en spelen voor het volk.

O Amsterdam,
Bom Shankar Chai
Shop in je eigen Cuyp en
in je rode licht district verslikt een
Rotterdammer zich in het snoepje van de week.

许

~

Dunya Mikhail
* 19 maart 1965 in Bagdad

From: The War Works Hard

Pronouns

He plays a train.
She plays a whistle.
They move away.

He plays a rope.
She plays a tree.
They swing.

He plays a dream.
She plays a feather.
They fly.

He plays a general.
She plays army.
They declare war.

~*~

Vertaling: Elizabeth Winslow

~

Vlinderliefde
I

Spoorzoekend bukt ze, vindt indrukken
van wrattenzwijnhoefjes op de hei, terwijl
hij gebaart vanuit een zandverstuiving dat
het snoeshaanei vastligt op gevoelige plaat.

Ze leest de kaart, blaast naar doornen van
bramenstruiken, waaraan een pluk rood
vossenhaar vlamt en staart in eksterogen op
gekromde tenen van een vermoeide reisgenoot.

Lamlendig wacht ze, zwaait naar blinde vinken,
observeert met aandacht hoe hij in drijfzand zijn arm
strekt, worstelend om een met uitsterven bedreigde
weerschijnvlinder te redden van de verstikkingsdood.

Nieuwsgierig roert ze met een takje in het vloeibaar
zand, haar vingers kleuren zacht in aquarelpastellen,
ze vouwt de handen rond haar mond en fluistert:
'Spelen we verstoppertje?'

II

'Hoe kom je daar nou bij?'
lacht hij en stapt op vaste grond,
opent zijn luchtig dichtgevouwen hand
en geeft nieuw leven aan de purperen keizer.

Haar netvliezen kleuren lila,
met schotelogen gaapt ze
de bedreigde vlinder na en hoopt
op roodgehoornde rupsen in de lente.

Haar ogen vinden als zijn handen
reiken, Iris viert kermis in de hel,
een zilveren maan klapwiekt voorbij
tijdens de eerste kus.

许

~

Zo even nog klonk onze samenzang,
de tonen dansen in het riet
dat aan weerskanten onze boot
verbergt voor vriend en vijand.

Hier lig ik naast je op mijn zij
en zoek je hand nu lucht
de weg naar het hart
niet vinden kan.

Kogels fluiten het lied kapot,
je vingers tasten mijn gezicht,
nog eenmaal je wonderschone ogen.

Ik voel hoe het warme vocht
mijn dijen kleurt met rood
en drijf stroomopwaarts voort.

许

~

In de gesloten eenheid
van de oersterke natuur

bederven eerzucht en begeerte
innerlijke reinheid,

hoogmoedige draken
zullen redenen hebben tot berouw.

I Thing ~ Tj'ièn

5  januari 2007
许

~

Wylde nachtmerje
mei fladderjende moannen
sliept by deiljocht yn

~*~

Wilde nachtmerrie
met fladderende manen
slaapt bij daglicht in

许








Alela Diane ~ White As Diamonds

~

Zeg schat,
doe me een lol
en haal die voet
van mijn hart.

Schep maar op,
ik heb stapels
diepe borden
in deze kast.

Jaag maar voort
in schijnbeweging,
je wordt vanzelf een
gemakkelijke prooi.

Verzamel de as,
het grijze past
wel bij de kleur
van je oude huid.

Jouw geschenk
verpakt in wanhoop,
draagt het etiket
van onbestelbaar.

Nee, mijn moeder
ligt niet wakker
naast mijn vader,
hij is al jaren dood.

Er liggen explosieven
onder gindse brug
en je leger bestaat
uit wassen beelden.

Blijf maar flirten
met het ongerijmde,
ga je gang,
dit pad loopt dood.

许

~

Het vliesgordijn hangt open,
druppels glijden binnen
langs oorlogsglas.
Licht glanst
zo vreemd;
felle kleuren
van het snelverkeer
weerkaatsen ochtendlicht
nu straatlantaarns doven.

De middenstem van het geweten
smeekt in stiller stil,
het wikt en weegt.
Bloed stroomt
zo anders;
lichter rood
in het reine hart
dat in oprechtheid bidt
om een veilig thuis voor elk.

12 februari 2007
许

~

René François Armand Prudhomme
also known as Sully Prudhomme

* 16 Mars 1839 en Paris
† 7 Septembre 1907 en Châtenay-Malabry

Sully Prudhomme ontving in 1901 de
allereerste Nobelprijs voor de Literatuur

Le Vase Brisé

Le vase où meurt cette vervaine
D'un coup d'éventail fut fêlé;
Le coup dut l'effleurer à peine,
Aucun bruit ne l'a révélé.

Mais la légère meurtrissure,
Mordant le cristal chaque jour,
D'une marche invisible et sûre
En a fait lentement le tour.

Son eau fraîche a fui goutte à goutte,
Le suc des fleurs s'est épuisé;
Personne encore ne s'en doute,
N'y touchez pas, il est brisé.

Souvent aussi la main qu'on aime
Effleurant le coeur, le meurtrit;
Puis le coeur se fend de lui-même,
La fleur de son amour périt;

Toujours intact aux yeux du monde,
Il sent croître et pleurer tout bas
Sa blessure fine et profonde:
Il est brisé, n'y touchez pas.

~*~

The Broken Vase

The vase where this verbena’s dying
Was cracked by a lady’s fan’s soft blow.
It must have been the merest grazing:
We heard no sound. The fissure grew.

The little wound spread while we slept,
Pried deep in the crystal, bit by bit.
A long, slow marching line, it crept
From spreading base to curving lip.

The water oozed out drop by drop,
Bled from the line we’d not seen etched.
The flowers drained out all their sap.
The vase is broken: do not touch.

The quick, sleek hand of one we love
Can tap us with a fan’s soft blow,
And we will break, as surely riven
As that cracked vase. And no one knows.

The world sees just the hard, curved surface
Of a vase a lady’s fan once grazed,
That slowly drips and bleeds with sadness.
Do not touch the broken vase.

~*~

Translation from French to English by Robert Archambeau

Le Vase Brisé

~

Rauw gorgelhoest van binnenstrijd
vliegt zachtheid naar de strot,

een mond zo vol van minnenijd
zwijgt in het bloed dat spot,

ginds keert het tij, glimlacht
de dag in kinderlijk genot.

许

~

Fan herten wolkom.
Sis dat nochris.
Fan herten wolkom,
hie 'k mar witten
dasto kaamst.

Hasto my ek socht
tusken blau en grien,
hasto my ek preaun
as snie op tonge,
as fjoer yn bloed?

Dyn fel as brûns,
dyn eagen as stjerren,
dyn laits as liet
wêrop ik dûnsje,
feint noch baas.

~*~

Van harte welkom.
Zeg dat nog eens.
Van harte welkom,
had ik maar geweten
dat je kwam.

Heb je mij ook gezocht
tussen blauw en groen,
heb je me ook geproefd
als sneeuw op de tong,
als vuur in bloed?

Je huid als brons,
je ogen als sterren,
je lach als lied
waarop ik dans,
knecht noch baas.

7 februari 2007
许

Crosby, Stills, and Nash - Our House