Mijn zestiende Lente
Ik zou zo graag met Oe gaan praten,
of koffie drinken met de Gaulle,
of ome Claus hard lachen laten,
of Luns eens aaien over z’n bol.
Maar nog nooit is ‘t er van gekomen,
zo’n wens wordt nou nooit eens vervuld,
je krijgt geen kans bij die hoge omen,
zij zijn altijd met geheimen gehuld.
Ik zou de Gaulle precies vertellen,
wat ik van zijn regering dacht
en bij Claus zou ik met Luns gaan bellen
om te vragen hoe hij vindt dat Willempie lacht.
Maar ik ben zo slecht in het Frans
en een telefoonstem heb ik niet,
dus ook vergeet ik deze kans,
ik stuur ze een kaart met ‘vergeet mij niet’.
目 1968
Geen opmerkingen:
Een reactie posten