‘Op je hoede’, maan ik mijzelf
en wacht me voor de hond,
die me twee keer heeft besprongen.
Zo eentje, die niet loslaat
wat hij beet heeft, als hij tanden
in vijandig vlees heeft vastgeklemd.
‘Op je hoede”, zegt mijn stem
en ik spits mijn beide oren voor
zijn angstaanjagend grommen.
Dan de deur, het slot, de haven,
mijn huis en haard, mijn welkom thuis,
zo ben ik dan de dans opnieuw ontsprongen.
许
Geen opmerkingen:
Een reactie posten