~
Het vliesgordijn hangt open,
druppels glijden binnen
langs oorlogsglas.
Licht glanst
zo vreemd;
felle kleuren
van het snelverkeer
weerkaatsen ochtendlicht
nu straatlantaarns doven.
De middenstem van het geweten
smeekt in stiller stil,
het wikt en weegt.
Bloed stroomt
zo anders;
lichter rood
in het reine hart
dat in oprechtheid bidt
om een veilig thuis voor elk.
12 februari 2007
许
maandag 13 juli 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten