vrijdag 24 juli 2009

~

Zo even nog klonk onze samenzang,
de tonen dansen in het riet
dat aan weerskanten onze boot
verbergt voor vriend en vijand.

Hier lig ik naast je op mijn zij
en zoek je hand nu lucht
de weg naar het hart
niet vinden kan.

Kogels fluiten het lied kapot,
je vingers tasten mijn gezicht,
nog eenmaal je wonderschone ogen.

Ik voel hoe het warme vocht
mijn dijen kleurt met rood
en drijf stroomopwaarts voort.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten