~
Zeven sluiers

Hoor hoe de Bolero beukt
van achter de gehuurde muren,

ik spring op het stenen tafelblad
en dans als gans in het haverstro,

de kleine trom, een enkele fluit,
in beide handen castagnetten,

in korte jas met lange mouwen
breekt matador het gekromde zwaard.

Delft, mei 2006
许

Boléro - Maurice Ravel

~
Loos wat hart beknelt,
liefde in een korenveld,
harmonie in zijn.

许

~
Jaap de Hoop streed zij aan zij
met Bush in Afghanistan,

Maxime, zijn man, sliste in Iran:
'De doodstraf is niet pluis',

dus staken soldaten het vuren
en sturen het leger naar huis.

Delft, 12 november 2007
许

Jan Hendrik Verstegen, De tyrannie der stalen helmen, 1947, Boymans van Beuningen, Rotterdam

~
Niels Hansson
* 27 augustus 1947 in Douala ~ Kameroen
† 16 september 2000 in Rotterdam in oorlogstijd

Ik zit te wachten in een dorpstation
ik ben alleen, met jou in mijn gedachten
en denk aan hoe het allemaal begon
op zoek naar iets dat het nog kan verzachten

zo raak ik met een meisje in gesprek
waar wij het land van herkomst kunnen delen
doelloosheid wordt door mij voorzien van doel
als poging om mijn droefheid te verhelen

jazeker zegt ze, dit is een mooi land
voor mensen die het voor vakantie kiezen
haar vriend, zegt ze, is haar vooruitgereisd
wat later pakken wij onze valiezen

en reizen samen verder, ik besef
dat ons contact mij even kan vrijwaren
van waarvoor ik een onderbreking zoek
al zal ik haar mijn waar relaas besparen.

~*~

~
Wakes van weleer

Hersenloos kind dronk flesje leeg,
sterven stond al in de oogjes,
was het een hij of een zij en
kreeg het ooit een naam?

Moeder, die het gedrochtje kreeg,
vader, die het verwekte,
in kelders dreven kakkerlakken
in grondwater dat steeg.

Ze hebben het oude weeshuis
met de grond gelijk gemaakt,
achter gordijnen van chambrettes
stierven ontheemden een ongeziene dood,

waar d'oude vrouw, die staande stokte,
als blok beton ter aarde stortte
op bikkelharde vloer van het gesticht,
de ruzie om haar ringen bij de kist.

Psychosadisme in het kille zorghuis,
scepter in hand van een bejaarde non,
waar ik over meer kinderen waakte
dan bei mijn opoes baren konden.

Hoe ik ze op mijn rondes vond
in braaksel en in natgehuilde lakens,
afstandsbaby's in wiegen op een rij,
o moederziel verlaten nacht.

Langs het zwart van donker draven,
het snateren van vroege eenden,
de laatste ronde en het zachte vragen
‘Dag zuster, kom je morgen weer?’

许

~
O God, ik wil niet langer leven,
laat mij vergaan met het blad uwer boom,
de wereld kan mij niets méér geven,
dan een rustplaats voor mijn laatste droom.

Van de wereld heb ik nooit veel begrepen,
de mensen wilde ik niet verstaan,
ze zullen mij van mijn doodsbed slepen,
ze zullen niet toestaan, dat ik reeds wil gaan.

Maar eens zullen zij me niet meer missen,
ik weet wel, mijn leven is pas in 't begin,
het verleden kan ik helaas niet meer wissen,
het raakt me niet, want wat heeft het voor zin.

Wanneer mijn laatste droom vervaagd is,
mijn laatste snik weerklonken heeft,
dan is er nog wat nooit verjaagd is,
de mens, die ondanks alles verder leeft.

目1968

Sting - Fragile

~
Stilte die heelt,
stilte die snijdt,
stilte voor storm
in roerige tijd,

kilte die keelt,
kilte die bijt,
kilte als een hart
aan leegte lijdt,

Stilte kan rijk zijn,
een woordloos verstaan,
stilte zal venijn zijn
als je lief is gegaan.

许

~
Een akoogo duimpiano,
lauw bier in een emmer met riet.
Samen lopen, samen huilen,
samen lachen om de Wandelende Tèk.

'Weet je nog liedjes, die moeder je leerde?
Wil je ze zingen in je eigen taal?'
Het kind, dat men dwong om
de ouders te doden, verkrampt.

Eerst huilen, veel huilen,
dan weer lachen en juichen, opnieuw.
Mooier en warmer klinken de stemmen,

hartketens breken, het zingen maakt blij.
Bang voor rebellen, een bede aan daders:
stop kind en koeroof, Oeganda wil vrij.

许
Opgedragen aan een ieder, die meewerkte aan het VPRO radioprogramma 'de Wandelende Tak' van Walter Slosse: 'Kindsoldaten' op 10 oktober 2005. In het bijzonder aan Witte Pater Peter van de Heuvel en Henk Weltevreden.

Ter Zake Uganda kindsoldaten