~

Zand erover

Zand, kleurrijk zand,
tussen silt en grind,
vormt duin en woestijn,
vult lopers en strand.

Zand, brandend zand
vol schelpfragmenten,
kwartszand wordt glas
doorzichtig, voorzichtig.

Zand, sterrenzand,
blaffend en zingend,
straffend en dwingend,
als los land aan elkaar.

~*~

Sand over it

Sand, colourful sand,
between silt and gravel,
becomes dune and desert,
fills hourglass and beach.

Sand, burning sand,
full off shell fragment,
quartz sand becomes glass,
pellucid, attentive.

Sand, star shaped sand,
barking and singing,
chastening and compelling,
united as loose land.

许

One man's Dream 2010 ~ Ilana Yahav

~

De gemiddelde kreunt en
steunt op een kerfstok
met streepjescode.

De edelachtbare leunt en
dreunt onder een portret
de tafel van negen:

'Wij schenden Internationale afspraken,
wij schenden Europese regelgeving,
wij schenden kinderrechten,
wij schenden goede zeden,
wij schenden conventies,
wij schenden termijnen,
wij schenden artikel één,
wij schenden ouderrechten,
wij schenden ons aangezicht.'

Hier stoomt de zwart
gelijste ketel, die borrelt en fluit
speelt voor verbijsterden in nood.

Stukmakende dwaas, kijk in de spiegel,
zoek in je ogen het krijtende kind,
durf dan, zeg me maar na:

ik ben mens en ik
wens V R E D E.
Zo eenvoudig mag het zijn.

许








detail schildering in koepel Chiesa Santa Prassede ~ Roma

~

Shin Saimdang ~ 신사임당
also known as Eojin Eomeoni

* 1504 in Gangneung ~ Korea
† 1551 in Pyongan ~ Korea

Looking Homeward From a Mountain Pass

Leaving my old mother
in the seaside town,
Alas! I am going alone up to Seoul,
As I turn, once in a while,
to look homeward on my way,
White clouds rush down
the darkening blue mountains.

~*~

Foto: New World Encyclopedia

~

Boe, boe,
ik ben een koe.
Zie je hoe ze heftig
trekken aan mijn tepels?
De dorstige mens:
'Melk moet.’
Boe.

Boe, boe,
ik ben een koe.
Zie je hoe ze me in·
semineren met Hermans vocht?
De manipulerende mens,
mijn melk is zoet.
Boe.

Boe, boe,
ik ben een koe.
Hoor je hoe ze de gekke·mensen·
ziekte op mij projecteren?
De keurende mens:
'Melk goed?'
Boe.

Boe, boe,
ik ben een koe.
Hoor je hoe ze praten
over een chip in mijn maag?
Bloeddorstige mens,
Je doet me pijn.
Boeh.

许

~

Rond zacht glanzend blauw,
spikkelkransen violet
verborgen in mos,

zwarte vlerkjes, witte streep,
treurig het roepje: diu diu.

Delft, 7 juni 2007
许

~

Zullen we spelen,
dan was ik de pauze
en jij de wind,

we fluisteren een nestje
van de allermooiste woorden
en vragen de vogels om hulp.

Vogel, vogel met je scherpe snavel
pik de boosaard en de dief,
pik de dwaas die mensen slaat.

Duifje, duifje van de vrede
breng je takje naar Harare,
breng vermiste kinderen thuis.

Zullen we spelen,
dan was jij de liefde
en ik je vriend.

许

~

Het diepe denken ligt
gesmoord in ongeschreven taal,

daar waar droeve ogen staren
naar een kromgetrokken geest,

kruipen leugens tussen plooien
van een ongevleugeld beest.

许

~

Acht maanden Laki, duizenden doden
en zeven jaren de knagende maag,
tram over Gaudi, Sagrada Família,
werk aan de winkel in kerken vandaag,

Nos werd geworpen, licht op oranje,
britse berichten door stoffige lucht,
O Alte Oper, Carmina Burana,
Trilogia Trionfi, hoor, Venus zucht.

Het aartse gevang, Sonatas da Chiesa,
Barbush en Soeharto, Nick Út in Trang Bang,
huid en de huiver, slacht van de trekduif
en hartrustverstoring millennialang.

Dona Nobis Pacem

许

~

Kroegloper

Je hebt je glas weer leeggedronken
en buigt je nog eens naar me toe,
ik voel me klein en weggezonken,
je stinkt naar bier en maakt me moe.

Jij, die me soms zo kon kleineren,
vol liefde zijn en dan weer vuil,
trachtte jij mijn leven te beheren?
Je lichaam gaf je mij in ruil.

Je hebt de vlam van puur gemeende
zo zacht gestuwde levenskracht
gedoofd, opdat ik 's-nachts beweende,
wat jij zo ruw tot stilstand bracht.

Zal jij ooit leren lief te hebben,
te voelen wat slechts mens’lijk is,
verward ben jij in klamme webben
gesponnen in de wildernis.

目 1968

~

Jan Jacob Slauerhoff
* 15 september 1898 in Leeuwarden
† 5 oktober 1936 in Hilversum

De eenzamen

Stil sta ik in de steppe,
De doffe zon gaat onder,
De schrale maan verschijnt.

Het gras dampt, klam en vochtig,
De grond blijft stijf bevroren
In heete korte zomer:
’t Blijft winter in de zomer.

De klokjes zijn nog hoorbaar,
Het rulle spoor nog zichtbaar,
De kar is al verdwenen.

Ja, alles gaat, verdwenen…
Wat over is gebleven
Is lief maar onvoldoende
Om op te leven.

~*~

Christina Branco -  Os solitáros

~

השואה

Wat gij niet wilde
dat u geschiedde
doet ge al zo lang
aan Palestijnen.

Volk van Israël
sta op en eis van
de regeringsleiders
einde aan geweld.

Slecht de muur,
verwerp blokkades,
samen rouwen,
samen bouwen,

opdat alle dagen
heilig worden en
wij zeggen kunnen:
'waanzin was'.

许

The Foundation For Human Rights And
Freedoms And Humanitarian Relief

Mozaïek Basilica di San Giovanni in Laterano ~ Roma