vrijdag 2 oktober 2009

~

Al reikt liefde voorbij de dood,
het maakt gemis niet minder kil.

Nu mijn lichaam vrijt met lucht,
jouw heupafdruk in het matras
slechts leegte spiegelt,
zijn de nachten stil.

Nu geuren gestaag vervliegen,
beelden bakens worden
zonder werkelijk houvast,
kruipt mijn eenzaam bloed.

Tijd kust nabestaanden
en fluistert in een huilend oor:
verzachting komt, houd moed.












Rodin ~ La Tempête 1886

Geen opmerkingen:

Een reactie posten