zondag 28 juni 2009

~

Vannacht kwam hij na al die jaren,
- nee, ik had hem niet gevraagd -
de man die doof voor de bezwaren,
mijn kinderhart had opgejaagd.

En net als toen gelispel in mijn oren:
‘Laat mij het zijn, die je ontmaagdt.’,
getrouwd en vader, blindgeboren,
had hij vertrouwen weggevaagd.

In het grauwe licht van ochtendgloren,
kwam wat ik slikte woest vertraagd,

dit tegen wil en dank verstoren
van rust was wreed, en onversaagd

greep ik hem bij zijn ezelsoren,
heb hem voorgoed naar nooit verjaagd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten