woensdag 18 maart 2009

~

Herinnering bijt in onderhuids zout,
waar laffe daden de bloedpijnen voeden,
decennialang domme daden vergoeden
maakt de doodgewaande oerschreeuw ijskoud.

De zelfhaat sleept zich langs kronkelend hout,
snuift de geuren van ontrouw; zal bevroeden
dat het wijzer is zich huiswaarts te spoeden,
naar de oorsprong van zinnig zelfbehoud.

Na zicht op een winter in groene oase,
glasvlindervleugel in tropische tuin,
eindigt de dwang tot dwaze kamikaze,

dartelt het leven van voetzool tot kruin,
zwijgt dom geroffel van de holle frase,
decrescendo van klaroen en bazuin.



Rapture - Antony and the johnsons

Geen opmerkingen:

Een reactie posten