maandag 26 januari 2009

~

Stil, zwijg stil, jij,
die woorden snijdt uit merg en been,
het zijn ogen achter schermen,
die zien hoe schoonheid sterft.

Beet, neem me niet beet, jij,
die tanden zet in brood en wijn,
het zijn nagels op toetsen,
die krabben uit angst om hard.

Kom, klop, klop maar, jij,
die leven schenkt aan taal en teken,
het is de vader van de gedachte,
die de verwenste moeder wurgt.

Ach, geef ik acht, ik, die
sterren slaat in spiegels van een ziel?
Is dit dan het kind van de rekening, dat
lijdt onder terreur van heilige boeken?

Het is mijn hart in borstkas,
dat trilt in bloedstollend lam,
spreek, weerspreek, jij,
die oren spitst voor mijn rillend nee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten