Kruisplein
Wielen van een oude kinderwagen
volgen rechts in rails de bocht,
zien ogen van een man die vocht,
gericht omhoog in eeuwig vragen.
En Chinatown laat draken dansen,
het enig kind kiest geen partij,
het krast in glas: 'Laat Panchen vrij!'
prikt vlinders in de bloemenkransen.
Een volle enveloppe en nieuwe kleren,
de zwarte thee met bergamot,
scherp ligt verborgen achter slot,
een krijger laat zich tatoeëren.
Spaken weerkaatsen het rode asfalt,
een kumquatboom achter een ruit,
een keukenmeid gilt in het kruit,
hoort hoe de leeuw in slablad lalt.
Verder gaat het op luxe vering,
grijs goud van Parbocity lonkt,
faya siton, het schroeit en vonkt,
o, Anana, met winti en bezwering.
De klok op het Tiendplein staat stil,
een vrouw ligt dood op haar balkon,
een coffeeshop in voorjaarszon
zoekt sikkels in het tijdsverschil.
En ik? Ik kan de tijd niet keren,
kan slechts de beelden reflecteren,
mijn eerste schoentje op dat plein
kiest wegen naar de middellijn.
许
Geen opmerkingen:
Een reactie posten