vrijdag 5 februari 2010

~

Gevloerd op lanen en verharde wegen,
geen trouw, geen troost, zelfs geen verweer,
weet ik, terwijl ik fluister met de regen,
het ongerepte is niet meer.

En boven mij een vuile herriehemel
en onder mij getergde moedergrond,
ik streel mijn dwaas, mijn angst en
zemel tegen het kind dat leegte vond.

Een samenvloeien van geplengde tranen
voor groene aarde, minder van meer,
verlos de dollen van hun wanen
en ongezond geslachtsverkeer.

Wereldnatuurfonds is een druppel,
Wereldnatuurfonds kent een graf,
als Bernard nog eens hier zou komen,
ik zou hem voeren naar het kaf,

naar de eindeloze rij van draken,
gasspuwend scheurend door de nacht,
vandaag schreeuw ik het van de daken,
hoe vuur op olie onheil bracht.



In Memoriam Eduard J.A.M. Hoornik.
Ik liet me inspireren door het metrum
van zijn prachtige gedicht 'De Trap' en
leende wat woorden voor dit klaagdicht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten