Vuurbal rijst uit zee,
vonkenregendans op golven
kust de rots van deze kust.
Wind speelt met losse haren,
streelt warmte langs mijn wang,
droogt tranen van de nacht,
die zonder jou de stilte droeg.
Schaduw glijdt langs blinde muur,
fluistert dat je op me wacht,
een tortel trekt het kopje scheef
alsof het weet van mijn verlangen;
flamingoroze oogt de roos
- vergankelijk - in het rosser hart
vloeit dauw langs nerven in de kelk.
许
Geen opmerkingen:
Een reactie posten