woensdag 26 augustus 2009

~

Kijk zie je,
daar ligt het,
mijn verstand,
ik heb het verloren.

Ik weet het niet meer,
verdringen is een kunst,
die niet de kunst verstaat
van het bewuste aanvaarden.

We lichten het schedeldak
en we schouwen naar binnen,
ach kijk daar ligt mijn bijtring
naast mijn eerste houten rammelaar.

Och arm dat gebroken tandje,
zie je dat, en daar? Nee nee nee
nee nee dat had ik nou net even niet,
even niet, dat wil ik nog graag een tijdje

verdringen, verdrongen
verdriet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten