woensdag 10 juni 2009

~

Zo fier rechtop staat hij,
de grijze mantel
zit hem als gegoten,

ik weet toch zeker
dat hij naar me knikt,
ik knik terug,

stel hem gerust,
hij lijkt argwanend
alsof hij denkt

dat ik van plan ben
zijn ontbijt
te roven.

Ik gooi een punt
van mijn croissant
en raak zijn borst,

hij schrikt en
klapwiekt weg
naar zee.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten