Zijn het zijn vingers,
die zo teder spelen met
haar saam'gebonden haar,
of is het de pastor,
die spreekt van de
wijnstok en de ranken?
Het bloedrode rood
in het glas in lood
spiegelt me je leven.
Het lichtend geel,
het zacht azuur en ook
het kille blauw van
nee, noem geen woord,
laat me blijven
aan je tafel, oog in oog,
hoe we huilden,
hoe we schuilden,
toen de oorlog kwam.
Meerssen, 24 juli 2007
许
Geen opmerkingen:
Een reactie posten