woensdag 29 april 2009

~

Vladimir Vladimirovitsj Nabokov

* 22 april 1899 in Sint-Petersburg
† 2 juli 1977 in Lausanne

Uit: 'Gedichten' vertaald door Anne Stoffel

De Dichter (1918)

Langs zwartgeblakerde gebouwen,
langs graven zonder praal of pracht,
daar dwaal ik - niet wanhopig rouwend,
maar vol van leven, vol van kracht -

zo zorgeloos wat rond; onzichtbaar
wandelt mijn muze aan mijn zij;
ik kijk naar boven, naar het licht daar
en voel me onverklaarbaar blij.

Ik zie de zon haar stralen schenken;
in zoete tranen weet ik al
dat ik geen schepsel ooit wil krenken
en nooit van iemand houden zal.

Een ander lijden en een ander
geluk zijn voor mij weggelegd,
en al wat misdaad is of schande
bevindt zich ergens heel ver weg.

Daar vlamt en bliksemt het, daar wankelt
de wereld, in de brand gezet,
en losgeslagen van zijn anker
verkracht men er de oude wet.

Daar worden volkeren, beneveld,
nu door de waanzin zelf geleid,
- een uitgeholde vrijheid kreeg er
het stempel van proletigheid.

Ik sta apart. Ik bid, ik fluister,
ik jubel. Alles is mij goed,
wanneer ik het heelal beluister
hier binnen, diep in mijn gemoed.

Ik word door vogels meegenomen,
praat met de wind en met de zee
en deel mijn onbedorven dromen
aan de heilige hemel mee.

~*~

Vladimir Nabokov - The Metamorphosis part 1
Vladimir Nabokov - The Metamorphosis part 2

Geen opmerkingen:

Een reactie posten