De horizon toont rondom ijs,
ik sta in het midden van een vlakte,
halve hemelbol drukt zwaar als
lood en breekt mijn kracht in zwakte.
Geen baan, geen spoor, geen mens,
geen sein, om eigen as zoek ik verlichting,
de wind kreunt in een wars refrein,
duwt in mijn rug, geeft richting.
Geen wal, geen boom, geen huis,
geen poort, verkleumd ontsnapt een krijs,
over de gladheid strijd ik voort,
speur rond in het grauw van grijs.
Ontmoedigd blijf ik wankel staan,
in mijn handpalm toont zich de tijd
als een bevroren vissentraan,
ik leg me neer en lijd.
许
Losing my religion
Geen opmerkingen:
Een reactie posten