zaterdag 8 november 2008

~

Ze waren in de meerderheid,
hadden ons kil aangekeken,
zonder woorden wisten wij:
dit gaat verkeerd.

Waar zucht de doodsteek gaf,
bleef zacht het grauwe haten,
het lijf – een levend graf –
had dromen afgeleerd.

Nog sprak de mond en
schreef de hand verkrampt
in onbegrepen taal
van nimmer nooit weerom.

Uit een oog geroofd licht
glijdt in het zwarte gat,
waar hoop voor zwaarte zwicht
met ingehouden grom.



The Piano [Life is a song]

Geen opmerkingen:

Een reactie posten