Op de grens van nacht en chaos
vult Pyrrha moeders lege kist
met Hermes’ leugens en bedrog.
Ooit wierp ze me als harde steen
over haar zachtmoedige schouder,
niet eerder keek ze naar me om.
Ze wenkt in liefdevolle droom,
schenkt me de doos en wijst naar
duistere gronden van Tartaros.
Ik draai de kist van goud,
edelstenen fonkelen
in manenlicht van Zeus.
Nu ik de doos laat glijden in de diepte,
klinkt eeuwenoud koraalgezang
uit kelen van honderdarmige reuzen.
In mijn uitgestrekte hand
nestelt zich de vogel van hoop,
schenkt troost, die ik mag delen.
许
Cajita de Musica
Geen opmerkingen:
Een reactie posten