Met armborst gericht op weidende wildzang
- hoe grover de snaren, hoe lager de toon -
int schamperend Vlad Ţepeş het vindersloon
in zijn gnuivend verbond met de oude slang.
Puinwaaiers tonen de gletsjergetijden,
inert stroomt de oersneeuw als klevende stroop,
offreert ondergronds uit smeltwaterloop
ijsmummies, die de geur van dood verspreiden.
Ademtocht van toen laat stuifmeeldeeltjes dansen,
wildzang ontwaakt met een sleutel in de hand,
raapt zwijnenparels die in maanlicht glanzen,
draait klavieren met baard in veilige stand.
De nachtschoot sluit zich als een veer in de groef,
zo oefent ze rustig de berghellingproef.
Delft, 12 mei 2007
许
Sinead O'Connor ~ Sacrifice
Geen opmerkingen:
Een reactie posten