dinsdag 30 september 2008

~

Nu ik durf schouwen in mijn pijn,
kreunt zwart geweeklaag uit de dief,
zo loos de preveling: 'Ik heb je lief',
zo zelden tederheid in vrij zijn.

Nu ik moet voelen dat de stilte schrijnt,
zo vruchteloos mijn vlindervluchten,
knaagt rood verwoesting in mijn zuchten,
zo snijdt de angst die niet verdwijnt.

Het is hoop die glijdt langs blauwe lijn,
die woorden bezigt en zinnen krijt,
het is mijn bruid die zich bevrijdt
in glanzend trouwen met mijn blij zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten