~
Ingesloten als water in een ravijn
zoekt het verstand licht in donker,
geen einde lijkt aan val in diepte,
toch blijft het hart zichzelve trouw,

ononderbroken stroomt het bloed,
hecht zacht aan innerlijke kracht,
niet toevallig, maar consequent
leert het verstild van de herhaling,

zoals de bron die spaarzaam vloeit,
baant liefde zich een weg naar buiten
en eert de kiemen van het kleinste.

Het water golft over de rand,
volgt de weg van minste weerstand,
zo raken wij gestaag uit het gevaar.

I Thing ~ K'an
许

Detail fontein voor Pantheon 

van Jacopo della Porta - 1575

~
Licht trekt zich terug,
daar waar langs omweg
waarheid wordt verpakt
in raadselschriften.

Valsheid in de zinnen
breekt pijlers van een brug
die levens kon verbinden,
scheurt lach van een gezicht.

Ik haat je niet, want haat
neemt ruimte in mijn hart
dat stil gemis aanvaardt
en luistert naar mijn kind.

Vrij in beweging laat ik los,
een nieuwe opkomst tegemoet,
zo rukt mijn leger op
tegen zelfzucht in mij.

I Thing ~ T’oen
许
8 februari 2007

~
Gao’s Tao *

Verdagen werd verjaren,
de grote ongelezene
zweeft van de andere oever
naar de Berg van de Ziel.

Thuis geen uitleenverzoek
voor de verboden schrijver,
die wenend in De vlucht
het Hemels Plein gedenkt.

De Bijbel voor één mens
ligt op Javaans gesteente
in straten van Tayoan,
ver van Sun Zhongshan Ling.

Zacht kust hij moeders hand,
waarin een strijkstok rust
tussen onderwaterwoorden,
zichtbaar in tranen van inkt.

许
17 oktober 2006

Gao’s Tao *

Adjourning became adyearing,
the great unreaded one
floats from the other shore
to Soul Mountain.

At home no lend-question
for the forbidden writer,
who weeping in the flight
remembers Tiananmen Square.

The One Man’s Bible,
lies on Javanese stone
in streets of Tayoan,
far from Sun Zhongshan Ling.

Softly he kisses mother’s hand,
wherein a fiddlestick rests
among underwater words,
visible in tears of ink.
~*~
Engelse vertaling door
Cor & Mieke van Schaik-Verlee

* Gao Xingjian - geboren 4 januari 1940
in Ganzhou - Jiangsu/China - is sinds 
1987 woonachtig in Parijs en kreeg 
in 2000 de Nobelprijs voor Literatuur.

Auguste Rodin - la Défense 1879 

~
Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni

* 6 maart 1475 in Caprese
† 18 februari 1564 in Rome

Every block of stone
has a statue inside it
and it is the task
of the sculptor
to discover it.
~*~

Pietà van Michelangelo - 1499

~
Op haar geboortegrond,
waar misdienaren kwelen,
groeit gifgroen schedelmos.

Haar rokken slepen
over kaalgetreden trappen, omhoog
naar het verzwegen monument.

O kijk, daar ligt
het gebroken stokje
van de speelse dirigent.

Ze streelt de lege ruggen van
gekleurde paarden en draait
de wijzers even terug.

Gekarteld door de tand des tijds
ziet ze gezichten in het mozaïek
van zilverfolie in bitumen.

许

~
Fleur op jij, dolle,
veel lettergrepen te veel
voor wat mag heten.

Delft, 23 juli 2008
许

Detail Portail de la Vierge - Notre Dame Paris

~
Kom,

laat het zijn,
lachend en zingend
danken voor het wonder
dat leven is.

Zoek met me mee
naar grendels
van wapenfabrieken,
opdat we ze sluiten

uit eerbied voor
een ieder, want geen
werd in de wieg
gelegd voor soldaat.

Delft, 12 juli 2007
许

Donovan - Universal soldier

~
The water ghosts
of Bahr al-Jabal
and Bahr el-Ghazal
whisper at Lake No:
'Time to get fit.'

Water, food,
love and care
instead of weapons,
Group of eight
come, go for it.

许

~
O Oval Office

Zelfs een sinaasappel
werd in jouw hand
een wapen,

je woorden schoten
uit je mond, als kogels
uit een mitrailleur,

mijn postbus was verzegeld
en prikkeldraad lag
om mijn tuin,

ik zag mijn moed
die door de stutten
in mijn klompen zonk.

Margraten, Meerssen
en Maastricht
de helihaven huilde,

Château Sint Gerlach is niet
voor het volk van Keer en Heer,
dat pluloos wankelde aan de Fremme.

Delft, 8 mei 2005
Bewerkt: Rotterdam, 23 december 2015
许

The Great Dictator- Globe Scene

~
Het roven van rust
brengt oude wijze woorden:
'Gij zult niet doden.'

Tijd laat de wijzers vallen
aan eeuwig wachten voorbij.

许

~
Mohandas Karamchand Gandhi
aka Mahãtmã or Bapu
* 2 October 1869 Porbandar ~ India
† 30 January 1948 New Dehli ~ India

Leugen is de moeder van het geweld.
 ~*~

Foto: Lidwien van der Ven

~

De wereld werd een spiegel,
waarin ik jou voorbij
met woorden op mijn lippen:
'Kom leg je neer naast mij,

ik ben zoals je droomde
roestvlek in kaatsend vlak
in vormen van een vlinder
een tweede lijkt een slak.'

Ik neem het broze huisje
met wijsvinger en duim,
de voelhorens verdwijnen,
ik zie belletjes in schuim.

Eén belletje groeit uit tot bel,
weerkaatst in kleur mijn zacht,
je glimlacht in de verte,
wordt dekhengst voor één nacht.

En als een vlieg door stroop
kruip ik in oude boeken,
ik strijk mijn vleugels glad,
ik ga mijn moeder zoeken.

许
Delft 2004

~
In de dichtgevouwen hand
van de wind ligt de dorje,

doodslagers breken vredelievende
vingers van de tocht,

de scepter ligt en spiegelt zicht
op zo-heid voor teerbeminden.

许

~
Mijn land ligt braak en wordt niet meer veroverd,
geen zaaiersvoet betreedt mijn grond,
geen hand woelt door de bovenlagen,
het oogt stoffig in de morgenstond.

Geen struikgewas om plat te branden,
geen as die vruchtbaarheid belooft,
zelfs wormen hebben me verlaten
het witte wief werd bruut onthoofd.

Hoog boven dreigt een regenwolk
en houdt - met duivels leedvermaak -
de druppels vast voor bij de buren,
een ploeg snijdt diep, het werk loopt spaak.

En op mijn huid kleven kristallen,
mijn tong likt zout uit verse wond,
er borrelt wanhoop in mijn longen,
ik kniel verdoofd en kus mijn grond.

Verschrikker zwaait naar vogels in een verte,
zijn lompen wapperen in de wind,
hij haat dit werkeloze wachten,
hoopt op de lach van het blije kind.

En ondergronds liggen de botten
van Izanami en magere Hein
in iets dat lijkt op een omarming,
zij zingen vals van mijn en dijn.

Voeten vluchten over de akker,
salvo weerklinkt in hete lucht,
vocht vloeit in de geschroeide aarde,
verschrikker hapt in het stof en kucht.

Die nacht heb ik mijn land verlaten
en koos de weg van alle vlees,
en op het laagste punt van ebbe,
vond ik mijn eigen vrije wees.

许